De waarde van de dag

Toen we Hoorn achter ons hadden gelaten kwamen we door  Blokker.
“Dat ken ik alleen maar van het enige optreden  dat The Beatles in Nederland  hebben gegeven” zei ik tegen Gerard.
Blokker zelf hield die herinnering  ook levend door een heus monument.
Eigenlijk fietsten we er bijna voorbij omdat we er niet naar op zoek waren, maar in mijn linkerooghoek zag ik de woorden ‘the Beatles in Blokker’ en fietste even terug om te kijken wat het was.
Het optreden was in 1964, ik was toen drie, dus kreeg ik er niks van mee.
Eigenlijk weet ik ook wel zeker dat mijn ouders absoluut niet geïnteresseerd waren.

Het is erg leuk om eens terug te lezen hoe dat toen eigenlijk ging; deze informatie haalde ik van de website ‘Cultuur Historische Route Blokker‘:

De beroemdste popgroep ter wereld, The Beatles uit Liverpool in Engeland, trad slechts één maal in Nederland op. Dat was op 6 juni 1964 in Blokker, tijdens hun eerste wereldtournee. Nadat ze die dag een legendarische rondvaart door de Amsterdamse grachten hadden gemaakt, togen The Beatles per auto naar Blokker. De tocht daarheen was al een belevenis vanwege de vele fans langs de route. De veilinghal ‘Op Hoop van Zegen’, nu de Westfriese Beurs, was de locatie van het concert. Voor de gelegenheid was alles geïmproviseerd, van het podium tot de tap. Ze gaven twee unieke optredens.

In de middag gaven de bandleden Paul McCartney, George Harrisson, Jimmy Nicol (Ringo Starr was ziek), en John Lennon hun eerste concert. De band behoefde geen introductie. Vanaf het eerste nummer ‘I saw her standing there’, gingen de 2.500  fans los. In de avond werd opnieuw een optreden gegeven, nu voor 7.500 mensen. Het paste maar krap in de veilinghal. Fans met een kaartje gingen door de voordeur, anderen kropen door de ramen of luisterden buiten om alles te kunnen zien of horen. Vanwege de uitzinnige aanhang was de muziek maar matig te verstaan, dat mocht de pret van de fans niet drukken. Het tweede concert voor de uitzinnige fans duurde bijna een uur. Daarna vonden The Beatles het mooi geweest, er was nog een volgend stuk van de wereldtournee af te werken. De toer moest verder van Blokker naar Hong Kong en Sydney.

We liepen even om het monument heen en maakten wat foto’s.

Op internet vond ik een video van deze gebeurtenis: hierbij een link: Beatles in Nederland. 
Erg leuk om eens terug te kijken.
Hoe hysterisch de jongeren waren.
Hoe ze helemaal uit hun dak gingen.
En je te realiseren dat de mensen die daar bij zijn geweest nu 70-plussers zijn.

Ook geschiedenis.
Maar heel anders dan Jan Pieterszoon Coen.

Benieuwd naar de andere blogs in deze serie?
Hierbij een overzicht.

1. Niet in Enkhuizen  –  over B&B La fattoria in Venhuizen.
2. Medemblik – Oud stadje in de regen.
3. Boerenkaas – Kaasboerderij Koopman.
4. Hoorn – Bontekoe en Coen in een oude haven.
5. Beatles in Blokker

Wat nog volgt:
6. Rijkdom, verval en voorzichtig herstel.
7. Tulpen, stolpboerderijen en wurrumen.

Vaste lezers weten het: Hemelvaartsdag – Vriendendag.
Vorig jaar niet trouwens.
Corona.
Een beetje triestig zaten we toen met z’n tweeën aan de koffie ’s morgens; ’s middags zaten we heerlijk in de zon in Noord Friesland op de dijk bij Wierum.

Dit jaar zien we onze vrienden wel: buiten en op afstand, maar we kunnen elkaar tenminste weer opzoeken.

Op deze hemelvaartsdag verschijnt er een verhaal in de streektaal van mijn hand op de Facebookpagina van het Huus van de Taol.
Dat verhaal had ik ingeleverd voor de ‘Zinnig’ van augustus met als onderwerp ‘Onderweg’.
Daar had ik een verhaal bij geschreven over de vriendenclub waar we al veertig jaar mee onderweg zijn.
Men vond het een mooi verhaal, maar het paste ook heel goed bij hemelvaart, vandaar die publicatie vandaag.
Ga naar de website van Huus van de Taol, vandaar uit kun je naar hun facebookpagina.
Als ‘service van de zaak’ natuurlijk ook gewoon een link naar een PDF met het verhaal: 2021. 8 Al vittig jaor underweg

Voor de liefhebbers: hieronder een aantal linken naar onze vriendendag in voorgaande jaren.
Sweet memories.

17 mei 2015

6 mei 2016

28 mei 2017

11 mei 2018

3 juni 2019

22 mei 2020

Deze week kwam ik binnen twee dagen twee keer het woord ‘boomspiegel’ tegen.
Frea en Jon waren zondag bij ons en ze vertelden dat ze de boomspiegel bij hen voor het huis zwart hadden gemaakt en dat ze er nieuwe plantjes in hadden gedaan.
Hierbij is het goed om te weten dat ze in de Herewegbuurt in Groningen wonen, waar huizen staan die allemaal minstens honderd jaar oud zijn.
Er staan bomen, maar voor de rest is het hele gebied tussen de huizen en de straat betegeld of beklinkerd, alleen om de boomstam heen zit twee vierkante meter zwarte grond.
Meestal staat dat vol met onkruid en fietsen.
Het leek Frea en Jon een goed idee om de boomspiegel voor hun huis aan te pakken; alle troep er uit en nieuw groen spul erin.
Vrouwenmantel, sedum, Engels gras (natuurlijk….) kruiden, lavendel, zonnebloemen (rond de boom) en korenbloemen (in paadjes tussen de andere planten door). Van Gerard kregen ze nog wat munt mee uit onze tuin.
Ze stuurden een foto van hoe het was geworden.
Nou zijn ze natuurlijk benieuwd.
a. Hoe het er straks uit gaat zien.
b. Of het jonge groen met rust gelaten wordt.

Maandag scheurde ik van onze scheurkalender het blaadje van zondag 10 mei af en wat schetst mijn verbazing: dit stond bij maandag 11 mei.

De Guerrilla Gardeners roepen iedereen op om de wijk in te gaan en verwaarloosde plantsoenen en kale boomspiegels van bloeiende planten en bloemen te voorzien.
Zo veranderen wijken in bloemenzeeën.
Goed voor het oog en de biodiversiteit.

Kwam ik weer die boomspiegel tegen!
En nu wist ik wat het was.
Op de website van de  Guerrilla Gardeners  kun je al wat mooie voorbeelden vinden van dit initiatief.

Erg leuk trouwens om te zien dat onze dochters niet alleen eigenschappen uit mijn genen hebben, maar dat ook vanuit Gerards kant de aanleg en interesses in hen worden doorgegeven.
Want tuin….ik heb er niks mee, maar Gerard des te meer.
Morgen een blog over Gerards trots en wat ik er vervolgens mee doe.

Nog steeds doen we met onze dochters mee aan de ‘Ommetjes-app’ van Erik Scherder.
Geen idee wat ik bedoel? Lees dan even het blog Waarom moet dat van Erik?
Inmiddels heb ik al meer dan 1400 punten, maar ik sta nog steeds op de derde plaats in het klassement.
Om mijn reeks te behouden (daar krijg je punten voor) moet ik iedere dag minstens één wandeling maken.
Eigenlijk nooit een probleem, maar soms……heb ik net zoveel zin als tien die geen zin hebben.
Dan trek ik tegen heug en meug een jas aan en ga naar buiten.

Vandaag was zo’n dag.
Gerard had al vroeg een ommetje gemaakt; hij ging ‘een dikke klus’ doen en was voor de rest van de dag niet meer geïnteresseerd in wandelen.
Er lag een gezellige Disney-puzzel op tafel; dat helpt niet echt bij het zin maken in een wandeling in mijn eentje.
Wat helpt is een klein boodschapje, dus ik bedacht wie ik een kaartje zou kunnen sturen, schreef er één en liep daarmee naar de brievenbus.

Als je eenmaal loopt is het geen probleem meer om het halve uur vol te maken: er is buiten zoveel te genieten aan lentebloemen en uitlopend groen.
Toen ik weer terugkwam liep ik nog even door onze eigen tuin en stond stil bij de uitbundig bloeiende appelboom.
Het is een Elstar; vorig jaar hebben we er hooguit 5 afgehaald, toen hadden we een schrale oogst.
Dit jaar lijkt het beter te worden: nu maar hopen dat we niet te strenge nachtvorst krijgen.

De Elstar was er niet altijd; het ras is rond 1955 ontstaan uit een kruising van Golden Delicious met Ingrid Marie, bedacht door meneer Arie Schaap.
In het begin heette deze kruising van appelsoorten nummer IVT 5544-240, maar toen er een commerciële naam bedacht moest worden kwam men op een samentrekking van de naam van de woonplaats van Schaap (Elst) en zijn voornaam; eerst werd het ‘Elstarie’, maar uiteindelijk heette de nieuwe appel  ‘Elstar’.
Het is één van de hoogst gewaardeerde appelsoorten in Nederland.
Bij de Jumbo komt de Elstar bij de plaatjes op de groente/fruitweegschaal altijd als eerste keuze in beeld.

Ook wij eten het liefst Elstar, dus ik neem iedere week wel een zakje mee.
Behalve in september.
Dan hebben we ze zelf aan de boom!
Tenzij er nog nachtvorst komt…..

In de jaren zeventig woonden mijn opa en oma Boelen in Zevenhuizen, een dorpje boven Rotterdam.
Als wij daar een weekend heengingen namen mijn ouders wel eens een stuk boerenkaas mee van een kaasboerderij daar in de buurt.
In mijn beleving was dat veel lekkerder dan die kleine, ronde Edammer kaasjes die we destijds bij de Miro in Assen kochten.

Toen we vorig jaar in Egmond waren zouden we eigenlijk al zo’n boerenkaaswinkel bezoeken, maar dat was toen niet gelukt.
Iets met openingstijden en tijd vergeten.
“Als we in Noord-Holland zijn doen we nog eens een poging.”

De eerste middag van ons weekend in Enkhuizen viel de geplande fietstocht in het (regen)water en gingen we naar Medemblik (zie: 5 mei).
In de auto op een parkeerplaats aten we onze van huis meegebrachte broodjes en zochten op internet naar een kaasboerderij.
We vonden er één  in De Weere, een gehuchtje midden in de weilanden ergens tussen Medemblik en Schagen.
We reden in de stromende regen op een smal landweggetje waarvan we zeiden: “Hier kom je alleen langs als je er echt moet zijn. ”

Het kaaswinkeltje waar we terechtkwamen heette ‘Kaasboerderij Koopman’.
Een piepklein winkeltje dat je over het hoofd zou zien als er niet op de houten deur levensgroot ‘kaaswinkel’ was geverfd.
Vanwege corona mochten er maar twee klanten binnen, maar veel meer pasten er ook niet in….
Het is een familiebedrijfje dat al sinds 1971 kaas maakt, al verschillende prijzen in de wacht heeft gesleept en klanten bedient die van over de hele wereld komen. We namen een folder mee voor wat meer informatie, die bleek opgesteld in het Engels!
Met zo’n kaasboerderij zet je De Weere kennelijk op de kaart.

Wat namen we mee?
Ik wilde gewoon oude boerenkaas en Gerard zocht iets bijzonders: het werd mosterd peperkaas.
Op dit blog kan ik niet vertellen hoe lekker het is.
Het stuk oude boerenkaas was vrij groot en we dachten op voorhand dat we misschien wat aan de dochters mee zouden kunnen geven.
Nou…… ze hebben er wel van geproefd, maar we hebben geen stukken meegegeven.
Veel te lekker!
Dit gaan we eens vaker doen.

Meer weten over ‘Kaasboerderij Koopman’?
Hierbij een link naar hun website: de boerenkaas.nl
Daar vind je o.a. recepten voor kaastaart en kaasfondue.

Benieuwd naar de andere blogs in deze serie?
Hierbij een overzicht.

1. Niet in Enkhuizen  –  over B&B La fattoria in Venhuizen.
2. Medemblik – Oud stadje in de regen.
3. Boerenkaas – Kaasboerderij Koopman.

Wat nog volgt:
4. Hoorn
5. Beatles in Blokker
6. Rijkdom, verval en voorzichtig herstel.
7. Tulpen, stolpboerderijen en wurrumen.

5 mei viel dit jaar op een woensdag: anders een lange werkdag voor mij, nu lekker vrij.
Op de donderdag in de even weken werk ik ook niet, dus deze week riep ik maandag aan het einde van de werkdag: “Goed weekend!”
Gerard was wel gewoon aan het werk, dus zo’n week rommel ik lekker wat aan.

Dinsdagavond de vlag half stok, woensdag de vlag uit.
Vrij.
We zien beelden uit de Tweede Wereldoorlog en er worden paralellen getrokken met de onvrijheid die we tijdens deze pandemie ervaren.
Mijn vader zou zeggen: “Ik mag d’r met ’t gat niet naor luusteren!” en daar wou ik het maar bij laten.

Van te voren vroeg ik me af hoe het zijn: André van Duin die de 4 mei-toespraak houdt.
Wie mijn blog al een tijdje leest weet dat hij mijn eerste idool was en dat ik altijd een zwak voor hem heb gehad.
(onderaan dit blog een aantal links naar voorgaande verhalen over hem.)
Wat het voor mij bijzonder maakte was dat hij voor het eerst een statement maakte van het feit dat hij homo is.
Hij wou het er eigenlijk nooit over hebben; het was zo, hij stak het niet onder stoelen of banken, maar hij stond ook niet op de barricades.
Houdt zich sowieso altijd wat op de vlakte over politieke voorkeuren en ventileert nooit keiharde standpunten.
Mede daarom staat hij boven de partijen en kan (bijna) iedere Nederlander met hem uit de voeten.
Zijn verhaal raakte menigeen.
Net als in het lied ‘Mijn allergrootste fan’ bracht hij door zijn eigen woorden en zijn eigen ervaringen emotie teweeg.
Het handkusje op het laatst benadrukte nog even weer wat hij de laatste jaren heeft meegemaakt op persoonlijk gebied.
En dan voor de ganse natie zo’n verhaal houden: chapeau.

Terug naar mijn vrije dagen: op 5 mei liep ik na een meer dan een jaar weer binnen bij Het Goed.
Een boek, een dvd én een puzzel van 1000 stukjes met Disneyfiguren; ik legde hem gelijk op tafel.
Vanmiddag reed ik naar Zuidhorn voor een bezoek aan een handwerkwinkel.
Vorige week was ik al in Leek, maar daar kon ik niet vinden wat ik zocht.
“Dan most naor Zuudhörn!” zei een andere klant.
Dat klonk mij in de oren als ‘heel ver weg’ maar het is nog geen 25 minuten rijden.
In Zuidhorn wachtte mij een aangename verrassing: ‘Sparkelz Creatief’.
Zo’n winkeltje waar van allerlei voorbeeldjes hangen van verschillende materialen in verschillende steken en uitvoeringen.
Borduurgaren. Sokkenwol. Knopen. Fournituren. Borduurpakketten. Patronen en voorbeelden.
Kijk zelf maar eens: hierbij een link naar hun website. 

Fijne, waardevolle dag.
Maar wat was het leukst?
Ouderwets puzzelen!

Eerdere blogs over mijn eerste idool:
7 januari 2015 :  13 en verliefd
2 januari 2017 : Van Duin met Kees Hulst in de ‘The Sunshine Boys’
4 juni 2017 : een ontroerend lied van Van Duin over zijn vader.
22 november 2017: Hendrik & Evert uit ‘Hendrik Groen’.