De waarde van de dag

Onze vaste computer staat in de woonkeuken op een bureaublad  met kastjes ernaast en erboven.
Eigenlijk is het mijn bureau, want Gerard heeft boven een eigen kantoor met een laptop en twee schermen.
Het bureau met die PC is een plek waar ik graag zit: ik handel mijn mail af, schrijf voor ‘de Waarde van de dag’ en de PKN-website, maak fotoboeken en luister dan graag naar Radio 5 of Spotify.
Moet ik oefenen voor de cantorij dan doe ik dat daar ook, mijn muziekboeken etc. heb ik daar bij de hand,
In het bakje ‘Aaltje’ zit een plastic mapje waar op staat: ‘Blogbouwstenen? Dagjes uit?’
Daarin verzamel ik artikeltjes, kalenderblaadjes en aantekeningen waar ik misschien ooit nog eens wat mee wil.
Zo ligt er bijvoorbeeld een blaadje in van de scheurkalender die we in 2018 hadden over de historische binnenstad van Enkhuizen met een notitie van Maarten van Rossem daarover.
Dat blaadje valt onder de categorie ‘Dagje uit’. Daar gaan we nog eens heen en vervolgens schrijf ik een blog over hoe het was.
Het mapje kwam deze week bij een opruimronde even weer boven water en ik bedacht dat ik daar wel wat mee kon.
Het vormt de basis voor een nieuwe blogserie ‘Blogbouwstenen’, vandaag dus deel 1.

Dat ik een liefhebber ben van de muziek van Daniël Lohues is geen geheim en ook zijn column in de zaterdagkrant mis ik nooit.
In het bovengenoemde mapje zat een column van zijn hand van 25 november 2017, drie en een half jaar geleden al weer.
Toen ik het verhaaltje opnieuw las wist ik ook weer waarom het me zo aansprak.
Het gaat over de gewoonte van mensen in de Randstad om alles wat buiten hun regio ligt te betitelen als ‘uit de provincie’.
Ik citeer: ‘Ze noemen alles wat buiten de Randstad ligt dus ‘de rest van Nederland’. Maar als heel Nederland ‘de provincie’ is, dan is toch juist eigenlijk het stukje wat Randstad heet ‘de rest van het land’?

Even verderop heeft hij het over ‘de verstikkende monocultuur van hun grootstedelijke bubbel’.
Na drie en een half jaar komt weer hetzelfde sentiment in mij naar boven.
Wat heeft die man gelijk.
Wat ben ik het met hem eens.
En is er anno 2021 iets verbeterd?
Je mag het zelf beoordelen: hierbij een link naar ‘De rest’.

Op de zaterdag van ons weekend in Ruinen maakten we weer een fietstocht, maar deze keer langs Koekange en Echten, de andere kant op dus.
In Koekange was ik nog nooit geweest. Ooit had ik iemand op mijn werk horen zeggen dat hij op vakantie naar Coucangé ging. Dat klonk Frans dus ik vroeg hem waar dat lag in Frankrijk.
“Klinkt Frans en duur, maar ligt gewoon naast Hoogeveen” was het antwoord destijds.
O. Haha.

Koekange dus.
Wat moet je je er van voorstellen?
Dit vond ik er over op Wikipedia:

Koekange is een randveenontginning, ontstaan in de middeleeuwen in het Echtenerveen.
Het wordt voor het eerst vermeld in 1290; in 1331 kreeg Koekange toestemming om een eigen kerk te bouwen.
Koekange betekent, (net als die van het Utrechtse Kockengen) Luilekkerland (Pais de Cocagne, in het Middelnederlands Cockaengen).
De naam werd door de ontginners gegeven om de veenontginning in een positief daglicht te stellen en troost te bieden tegen de bitterheid van het dagelijks bestaan.

Zoals wel vaker: het was mooier dan ik op voorhand had gedacht. Toen we het dorp in fietsten ontwaarden we een landgoedachtig huis, waar we even van de fiets afstapten.
Het landgoed heette ‘Welgelegen’ en bood meerdere mogelijkheden: het ‘Blikmuseum’ was er gevestigd, het was een B&B, er was een minicamping, je paard kon er ook overnachten in een pensionstalling én het was ook nog een theeschenkerij. Op het erf sprak ik even met de eigenaresse; nee, het waren slechte tijden. De gasten lieten het afweten en het museum en de theeschenkerij mochten niet open in verband met de coronaregels.
Ze oogde wat triest en daar was ook alle reden voor. Als je gewoon iedere maand je salaris op je rekening krijgt gestort heb je geen idee van wat deze crisis voor ondernemers in de toeristenbranche betekent. Hierbij een link naar hun website.
We fietsten door Koekange heen en het was een lust voor het oog.
Mooie huizen met een landelijke uitstraling, mooie tuinen, het geheel kon zo dienen als decor in het blad ‘Landleven’.

Onderweg zagen we een bordje met ‘Koekangerveld’ erop.
Daar was iets mee wist ik me te herinneren.
Iets met moord.
IJe Wiekstra? Nee, dat was in Kornhorn.
Tijdens onze fietstocht kwam ik er niet op, dat moest ik thuis even nazoeken.
Internet weet het antwoord op alle vragen, dus ook op deze: het was de roofmoord op Hendrik Bakker (60) zijn huishoudster Hendrikje Bierman (30) en zijn knecht Jan Winters (20) in 1909.
De moord is nooit opgelost, maar spreekt nog steeds tot de verbeelding.
Hele verhaal lezen? Hierbij een link naar een artikel over de drievoudige moord op de website van de Historische vereniging De Wijk/Koekange.

Fietsend door de omgeving van Ruinen kom je door dorpjes die er nog net zo uit zien als honderd jaar geleden; men noemt dat cultuurlandschap.
Buiten de kleine nederzettingen liggen de akkers (essen), daaromheen vooral heide en bossen. Hees (gehucht onder Ruinen) is een mooi voorbeeld daarvan: je waant je echt honderd jaar terug in de tijd.
Op onze elektrische fietsen……ja hoor, ja.

Benieuwd naar de andere delen uit de ‘Ruinen-blogreeks’?
1. Van schaatsijs naar softijs.  
2. B&B ‘de Beddestee’
3. Wel honderd lammetjes! 
4. Fietstocht Dwingelderveld
5. Allemaal familie
6. Ommetje met Bram de Ram
7. Coucangé 

Wat in het vat zit:

8. Van landgoed naar plaggenhut
9. Gehaakt lampionnetje

Vrijdagmiddag had ik Frea aan de telefoon. “Moeten we er niet nog iets bij organiseren voor morgenavond (de bier-en kaasproeverij)? Een quiz of zo?”

Goed idee ja.  We spraken af dat we allebei een simpele PowerPoint zouden maken.  Het leek mij leuk om wat fotomomenten uit ons familiearchief te selecteren waarover twee vragen beantwoord moesten worden: wanneer was dit en waar was dit. We zagen een piepjonge Wim voor het eerst op ons Sinterklaasfeest in 2009, Gerard en Jon stralend in de polyp in de eerste Rodermarktweek van Jon in Nederland,  de hele club op het Dierentuinterras in 2020 en nog 10 andere,  onvergetelijke momenten.  Heel leuk om zo even collectief herinneringen op te halen en je te realiseren hoe snel de tijd gaat.

Frea had een quiz bedacht over fabeldieren en pokemons. Op voorhand dacht ik dat ik daar niet aan mee zou kunnen doen: wat weet ik nou van pokemons? Maar het was verrassend leuk! Frea  beschreef  een wezen: dan moesten wij oordelen of dat een cryptid (mytisch wezen) was of een Pokemon.  Gerard en ik waren al blij als we een goede keuze hadden gemaakt,  maar sommigen wisten zelfs de naam van zo’n wezen.

Het tweede deel van de opdracht was steeds: teken dit wezen. Dat viel nog niet mee.  Het was al fijn als je een voorstelling had van het ding: bij het monster van Loch  Ness bijvoorbeeld had ik wel een idee. Maar wie weet wie ‘Mothman’ is?  Hoe het huis van de heks Baba Yaga er uit ziet? Of  waar de wortels van de alruinplant op lijken? Als je iets had getekend maakte je daar een foto van en stuurde die in de groepsapp; zo zag je wat iedereen had getekend.  Frea was de jury; het was hilarisch.
Harriët had een tekening gemaakt van ‘Loch Nessie’ en daarbij gezet: ‘It’s not easy being famous and introvert….’ en vond eigenlijk dat ze extra punten verdiende omdat ze aandacht had gehad voor het emotionele aspect.
Het huis van Baba Yaga staat op vogelpoten. Sommigen wisten dat ook…..die hadden zelfs het tuintje erbij getekend waar schedels fungeren als omheining.
Mijn tekening stak daarbij wat af: tekenen is sowieso niet mijn sterkste kant en mijn verbeelding zit qua sprookjes meer op het niveau van Piggelmee. Vandaar zo’n huisje.

We gebruiken zo’n avond natuurlijk ook om even bij te praten. We kregen het o.a. over leuke TV-series. “Wat is een leuke Netflix serie voor ons? ” Jon dacht ‘the Pirate Kingdom’ maar Frea  kent ons al wat langer en zat druk ‘nee’-gebarend naast hem.  Almelo constateerde droogjes: “Die doventolk naast je zegt iets anders… ”

Hoe later op de avond,  hoe moeilijker het werd.  We moesten immers ook tussendoor bier proeven.  Jon had soms ook nog wat moeite met  onze lastige taal.  “Eeeh… even een vraagje: wat is een struikgewas?”

We raken steeds meer gewend aan dit soort gezamenlijke online-feestjes en hebben er zaterdagavond dan ook erg van genoten. We hadden niet drie,  maar vier schermen: de katten Sam en Tobi hadden hun eigen ‘CAT-cam’. Sam werd uitgebreid geborsteld door Carlijn.  Op een gegeven moment hoorden we Frea zeggen: “Nee,  geen scheiding op zijn hoofd kammen…! ” Arme Sam.
Tobi zagen we de hele avond niet, maar die is zwart en de bank ook.

Vorige week kreeg ik een mail van Lootjes-trekken.nl.
“Nog 10 dagen, dan is het Sinter-Paasfeest!”
O ja.
Op 5 december hadden we Sinterklaas uitgesteld naar de kerstvakantie: SinterOud&Nieuw.
Toen hadden we het uitgesteld naar de datum van ‘Het Februari Is Stom-feest’ en daarna hadden we het over de Paasdagen heengetild.
Maar ook nu geen surprises, cadeautjes en gedichten met z’n allen: we slaan Sinterklaas 2020 maar gewoon over.

“Dan gaan we op 10 april iets anders leuks doen met z’n achten, iets digitaals!’
Zo gezegd, zo gedaan. Onze trouwdag in maart konden we ook al niet vieren, dus wij hebben ons gezin getrakteerd op een ‘Bier & Kaas-proeverij’.
Wij zagen alle stellen afzonderlijk rond de paasdagen, dus wij hadden vier pakketjes samengesteld die ze konden meenemen.

De kaas had ik voor Pasen al gehaald bij de Zuivelhoeve hier in Roden.
“Vier soorten kaas om te proeven bij bier: bedenk jij maar wat!” stelde ik de de kaasboer voor.
Hij maakte 4×4 pakketjes, allemaal apart gesealde stukjes van Blue de Wolvega (blauwaderkaas), Twentse Bunkerkaas, Franse Morbier Cru (askaas) en Boeren Tynjetaler.

We hadden iedereen zelf een biertje laten kiezen: ze konden een soort uitzoeken op de website van Bax-bier in Groningen, waar we vorig jaar die bierproeverij voor Gerards verjaardag hadden gehad. (zie Bob & de bierproeverij in Groningen.)
Het kon minder, Abels ale, Boris en Koud vuur waren de vier soorten die we bij de plaatselijke slijter Van Erp hadden gehaald en gisteravond proefden.  Om 21.00 u zat ieder achter zijn scherm en kon het on-line feest beginnen. 

Wat een succes was het.  We begonnen met het lichtste biertje;  achteraf vond ik die het lekkerst.  (Het kon minder)  Naarmate het alcohol percentage opliep vond ik het bier minder lekker, maar mijn mening doet er op het gebied van bier helemaal niet toe: er werden complimenten gegeven over de andere biertjes die op grote instemming van de anderen konden rekenen. Gerard vertelde steeds wat over de achtergrond van de biertjes,  maar bij de laatste soort,  Boris,  deed Jon ook nog een duit in het zakje.  “Het eerste jaar dat ik in Nederland was zag ik in de supermarkt ‘Boris-bier’. Ik was in de veronderstelling dat dat bier genoemd was naar Boris Johnson,  toen de nieuwe,  nogal omstreden premier van Engeland. Waarom zou je nou bier naar zo’n gast noemen!” Maar dat bleek een misverstand. Deze zware biersoort (10.5 %) is genoemd naar Boris Jeltsin. Je krijgt er van de Bax Bierbrouwerij een waarschuwing bij: ‘Pas op voor de man met de hamer. En sikkel…  Na zdorovje!’

De vier kazen waren een grote verrassing.  Onze kaasboer had bij iedere kaas een korte beschrijving gedaan: waar komt het vandaan,  hoe wordt het bereid en hoe verloopt het rijpingsproces. De blauwaderkaas uit Wolvega en de Tynjetaler ga ik nog eens halen: wat lekker!  De Twentse bunkerkaas was ook prima,  maar de vertrouwde oude Wapenaer vind ik lekkerder. Over de askaas was ik niet te spreken: het rook niet lekker en ik vond de smaak te sterk. Er was maar één  stel dat die kaas lekker vond.  We gaan de rest van die kaas allemaal naar Almelo sturen….

Maar hiermee  is nog niet alles verteld over deze avond.  Dinsdag deel 2 over het ‘nog wat’ uit de titel.

Afgelopen dinsdag kreeg ik onderstaande mail van onze huisarts.

Goedemiddag mevrouw Waninge,
We gaan deze week starten met het geven van de corona-vaccins.
In principe starten we met de mensen die geboren zijn in 1956 en 1957; vanwege een kleine hoeveelheid die we extra hebben gekregen plus een aantal afmeldingen kan ik u bij deze inplannen voor het vaccin. Dit zal het Astra Zeneca vaccin zijn.

U mag komen op zaterdag 10 april om 16.35 uur  ( vaccin wordt op deo praktijk gegeven).
Indien dit niet schikt laat u het dan weten?

Natuurlijk schikt het; en anders maken we het schikkend.
Het verliep vanmiddag allemaal erg rustig en kalm.  Ik kreeg de prik van mijn eigen huisarts, we maakten nog even een praatje en moesten daarna nog een kwartiertje  wachten of er niks geks gebeurde. Van te voren had ik al een bedankkaartje geschreven voor het huisartsenteam,  dat liet ik achter op de balie.  Zij staan op hun vrije zaterdagmiddag klaar om ons van een vaccin te voorzien.  Het lijkt allemaal zo vanzelfsprekend en gewoon,  maar dat is het niet: een bedankje is wel zo aardig.

Natuurlijk kreeg ik deze week reacties: “Doe je dat wel, joh? ’t Is AstraZeneca!”
Ja. Wat mij betreft geen discussie.
Deze week vertelde een trombosespecialist in de media dat het krijgen van corona ernstiger is dan de bijwerkingen van AstraZeneca.
De kans dat je overlijdt is net zo groot als de kans dat je door de bliksem wordt getroffen en als je in de auto achter het stuur stapt heb je zelfs meer kans op een ongeluk met dodelijke afloop.
Niet te veel over nadenken, gewoon doen.

Dit blog sluit ik af met een quote van Martin Luther King: “Als je vertrouwen hebt hoef je niet de hele trap te zien om de eerste stap te zetten.”
Eerste stap vanmiddag gezet.  Ergens op de trap staat weer een stap,  2 juni krijg ik de tweede prik.

Weet je nog wanneer ik onderstaande zin schreef?
Als ‘ons’ lijstje wordt uitgezonden zal ik daar zeker op dit blog melding van maken!
Dat was op het blog over de Arbeidsvitaminen (zie Radio 5-publiek’ kan niet stemmen.)

Inmiddels kan ik melden: ONS LIJSTJE WORDT UITGEZONDEN!
Deze week kreeg ik een mail van Wannes Dirven.
Ik wilde hem al bijna wegklikken: ‘Ken ik niet. Spam zeker.’ maar toen zag ik het woord Arbeidsvitaminen staan.
Dit stond er in:

Beste Ada Waninge,

Vrijdag 9 april wordt er een selectie van jullie verzoeken verwerkt in de muziekmix van Arbeidsvitaminen.

De uitzending is van 09.00u tot 12.00u op NPO Radio5.

Informatie vind je op arbeidsvitaminen.nl 

Met vriendelijke groet,

Wannes Dirven

Redacteur Radio

Leuk, leuk, leuk!
Gelijk stuurde ik de leveranciers van de nummers op ons lijstje een app: ons lijstje wordt uitgezonden, allemaal luisteren.
Dat geldt natuurlijk ook voor mijn bloglezers: a.s. vrijdag 9 april allemaal luisteren naar de Arbeidvitaminen!
Ben je niet in de gelegenheid om te luisteren?
Je kunt ook terugluisteren via de pagina van Arbeidsvitaminen op de website van van Radio 5.

Wannes heeft het in zijn mail over een selectie van onze verzoeken.
Ben je benieuwd hoe het definitieve lijstje eruit ziet?
Klik dan hier: Arbeidsvitaminen Gezin, familie en vrienden
Dan kom je op een PDF met het lijstje van onze dochters & schoonzonen, broers, zussen, zwagers en schoonzussen en ‘de vriendenclub van 8’ uit Hoogersmilde.
Ben benieuwd welke nummers daadwerkelijk gedraaid worden……