Vandaag is het Goede Vrijdag.
Bij ons op het werk zijn er altijd collega’s die stomverbaasd zijn dat dat standaard een vrije dag is.
“Wat is dat dan voor dag?”
Als ik dat al eens uitleg wat we herdenken op deze dag reageren mensen heel verschillend.
Van “O. Nou ja, hoe dan ook: lekker vrij!” tot “O, wat interessant! Heeft dat ook nog iets te maken met die Matthäus Passion waar jij altijd heen gaat?”
Toen wij in maart een dagje naar Duitsland waren met mijn broer en schoonzus bezochten we ook de katholieke kerk in Meppen. Daar haalden mijn broer en ik nog aan wat mijn vader ons vroeger leerde, namelijk dat de 14 kruisweg-statiën in iedere katholieke kerk langs de binnenmuren te zien zijn door schilderijen of beeldhouwwerken. In de kerk in Meppen was dat met mini-beeldhouwwerken; ik maakte een foto van de dertiende in de rij: ‘Jezus wordt van het kruis genomen’. De zon scheen er net op. Wat mij opviel was dat je aan het kunstwerk kon zien met hoeveel liefde en tederheid het lichaam van Jezus werd behandeld.
Meer weten over de kruisweg in de katholieke traditie? Hierbij een link naar een artikel op de website van KRO/NCRV.
In 2019 waren we met ons gezin op Lanzarote. Toen we daar een aantal vulkanen hadden bezocht (Timanfaya) leerden we dat in dat dat gebied in de 18e eeuw een aantal dorpjes zijn weggevaagd. Die liggen als een soort Pompei onder de lava van Lanzarote.
We bezochten toen een dorpje dat gespaard was gebleven voor de toenmalige lavastroom. In het kleine kerkje ontdekte ik ook de 14 kruiswegstatiën, maar anders dan in Europa. Hier was gestolde lava als materiaal gebruikt.
Dat is zwart en dat geeft een bijzonder effect, zie de afbeelding links.
Gisteren was het Witte Donderdag. Toen bezocht ik met mijn broer de uitvoering van de Matthäuspassion van het Noord Nederlands Orkest in de Oosterpoort in Groningen. Op deze website deel ik jaarlijks wat ik in de 40-dagen-tijd beleef aan dit magistrale stuk. En waar ik vorig jaar dat blog de titel ‘Geen traan‘ gaf, kwamen de tranen gisteravond regelmatig. Bij de bitter wenende Petrus. Bij de stilte in de aria ‘Aus Liebe’ van de sopraan. Bij het door het koor fluisterzacht gezongen ‘Wenn ich einmal soll scheiden’. En niet alleen daar: het koor maakte gisteravond echt indruk. Natuurlijk: de stukken zijn overbekend en als je in zo’n koor zingt dan kun je ze wel dromen, maar krijg het dan maar eens allemaal zo mooi onder elkaar en goed in balans. Complimenten!
Dezer dagen hoor ik ‘het verhaal van Jezus’ vaker dan één keer.
Vanavond zing ik zelf in de cantorij over dit verhaal en zondagmorgen ook.
Een goed verhaal!
Het wordt op heel veel verschillende manieren gebracht: in schilderijen, beelden, bijbels, boeken, liederen, theater, musicals, je kunt te kust en te keur.
Maar voor mij is de versie van twee en een half uur van Johan Sebastian niet te evenaren.