De waarde van de dag

Gerard komt van de boerderij; in zijn achterhoofd sluimert altijd het idee ‘Ooit wil ik nog eens dieren’.
Kippen of zo. Of konijnen of een geitje.
Maar tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren.
En ik.
In ons gezin was het jarenlang een standaard grapje: “PAPA! MAG IK EEN PONY?!?!”
Op drie cavia’s na is het er nooit van gekomen, maar tijdens het weekend in Casa Grada op het Timmerholt waren we er even dichtbij.

Zaterdagmiddag zaten we met een deel van onze kinderen in de tuin.
Thee,  koffie, pepernoten en Sinterklaas snoepgoed.
Dat had ik gekocht in december, maar van uitstel van pakjesavond was afstel gekomen en bewaren tot het volgende  Sinterklaasfeest leek me niet wenselijk.

“We hebben een cadeautje voor jullie!”
Er waren drie kleine pakjes, waar achtereenvolgens een ‘stikke’*, 20 meter rood touw en een halsband uit kwamen.
Er zijn foto’s waar de verbazing en ongemakkelijkheid van Gerard tijdens het uitpakken van afstraalt, maar die komen in ons fotoboek.
“Nu is er nog een vierde cadeau, dat staat al buiten aan de andere kant van het huis in verband met de frisse lucht.”
Wat denk je dan?

Wat er stond was niet wat wij dachten.
Er stond een groot, rechthoekig pak met een enorme geitenkop erop geplakt.
Daarin zat een 10-persoons gourmetstel! Het was hun welkomstcadeau voor Casa Grada; het is de bedoeling dat het ‘achter de schotten’ in het huisje blijft.
Rechts zie je het pak, links een uitvergroting van de geit.

Die geit houden we er natuurlijk in; het ding wordt nooit meer ‘gourmetstel’ genoemd, we halen in het vervolg even ‘de geit’ achter de schotten vandaan.
Het was de grap van het weekend.

De geit heeft inmiddels een ereplaatsje gekregen in het huis. Er stond namelijk een fotolijstje waar de vorige eigenaren een afbeelding van een visje in hadden gedaan, die wij hebben vervangen door een plaatje van een geit, gevonden in een oud tijdschrift dat er nog lag.
Het staat naast het nieuwe gastenboek dat we speciaal voor het huis hebben gekocht.
Waarom er een geit in het fotolijstje zit staat er niet bij, dat is onze lol.
(Klik op de afbeeldingen voor een vergroting).

Die zaterdagavond gingen we gourmetten. Toen bleek dat we met z’n zessen genoeg ruimte hadden, maar met z’n achten zou het te krap zijn.
We kopen er gewoon nog een klein geitje bij.

*een stikke is een pin die je vastzet in de grond om een schaap o.i.d. vast te zetten, ‘an de stikke’ in het Drents.

Soms lees ik iets wat mij tot tranen toe ontroert.
Deze week was dat een gedicht van Merel Morre.
Sinds ik bij Team290 werk ben ik er nog meer van doordrongen wat Alzheimer en dementie aanrichten in mensenlevens.

Moeders en vaders en tijd die verstrijkt.

Wat jij nog weet
ik niet
wat ik weet
jij niet meer
hoe kunnen we ook weten

maar als ik in je ogen kijk
dan ben je niets vergeten

daar in je ogen
die dagelijks dwalen
door kastjes van vroeger
gevuld met verhalen
familie, de liefde
in lades van ooit
de deurtjes nog open
ze sluiten nooit
soms bel ik aan en mag ik binnen
jij vindt de woorden
ik de zinnen

wat jij nog weet
ik niet
wat ik weet
jij niet meer
hoe kunnen we ook weten

maar als ik in je ogen stap
dan ben je niet vergeten.

Merel Morre

Iedereen van boven de vijftig kan de titel van dit blog aanvullen.
Als de klok van Arnemuiden. BIM BAM! Bekend van bruiloften en partijen.
Toen Gerard en ik in Arnemuiden waren  (zie Op bezoek bij Jeannet) zagen we letterlijk de klok van de Arnemuiden en dat was best een bijzonder exemplaar.
Die klok bevindt zich in de toren van de Hervormde kerk in Arnemuiden en het is een astronomische getijdenklok. Er is een maanbol te zien die de stand van de maan aangeeft. Verder zie je ook een getijdenschijf, waar je de actuele waterstand kunt aflezen. Als de wijzer met de punt in het hartje tussen de woorden HOOG en WATER staat, dan is het hoog water in Vlissingen.
Meer weten over deze bijzondere klok? Hierbij een link naar de website Zeeuwse Ankers.

Toen we uit het wolwinkeltje van Jeanet/Atelier Jaffari kwamen hadden we wel heel erg zin in koffie.
Daarvoor konden we terecht bij Jeannets buurvrouw, die eigenaresse is van het winkeltje ‘Sjokadoo’: cadeautjes en chocolade verkocht ze. En ook koffie en thee.
We zaten buiten in het zonnetje en werden door alle Zeeuwen die langs fietsten vriendelijk begroet.
‘Goeiemorrege!’
Bij de koffie had ik twee chocolaadjes uitgekozen, die waren zo lekker dat ik er een heel zakje van kocht.

Na de koffie zochten we de kust op voor het tweede deel van het dagje Zeeland.
Een broodje, een pakje drinken en een goed boek.
Zon, zand & zee.
Heerlijk uitgewaaid, strandgewandeld, mensen gekeken en even ingedut in de zon.

Naast de chocolaadjes nam ik nog een souvenir mee uit Zeeland: schelpen….

Wat is eigenlijk ‘het huishouden doen’?

Onder een huishouden wordt verstaan (het reilen en zeilen van) een woongemeenschap of huisgezin.
Met het huishouden doen, worden de activiteiten bedoeld die worden ondernomen om de leefsituatie van één of meer personen in stand te houden.
De leefsituatie zelf wordt dan ook vaak aangeduid als een huishouding.

Het gaat er niet vaak over op deze website, want ik heb het land aan het doen van de huishouding.
Ik kan zo honderd dingen opnoemen die leuker zijn dan huishoudelijke klusjes.
Alles wat je aandacht geeft groeit, dus ik heb het er liever niet over.
Gistermorgen hing ik, voordat ik naar mijn werk fietste, de was buiten op.
Op één van de vaatdoekjes staat een leuke tekst, maar vooral de toevoeging tussen haakjes slaat de spijker op de kop.
Het huishouden is ‘a never ending story’……..

Soms moet ik even nadenken waarom ik een bepaald blaadje heb bewaard in de ‘bouwstenenmap’.
Waarom zit daar bijvoorbeeld dit blaadje in met een tekening van Winnie the Pooh?
Bij de tekening staat: ‘If there ever comes a day when we can’t be together, keep me in your heart, I’ll stay there forever’.
O ja. Het ging om de zin ‘keep me in your heart’. Hoe dan?

Winnie loopt op deze afbeelding met zijn kleine vriendje Knorretje in een storm.
Je ziet de figuurtjes op de rug, buffelen tegen de wind in.
‘Als er ooit een dag komt waarop we niet samen kunnen zijn, houd me in je hart, daar zal ik altijd blijven.’
Pooh speelt een rol in een kinderboekje, maar zegt soms verrassend volwassen dingen.

Als je ouder wordt weet je dat je ooit afscheid moet nemen van mensen die belangrijk zijn in je leven.
Als je jong bent kun je je daar niks bij voorstellen. Pap en mam zijn een vaste waarde in je leven, die zijn er altijd.
Ouders, broers en zussen, kinderen: je trekt een leven lang met elkaar op en als kind denk je dat dat voor eeuwig is.
Als je iemand in je hart hebt, zoals Pooh zegt, dan is hij of zij daar nog als hij/zij niet meer in je buurt is, of erger nog, is overleden,
Alles uit je leven samen is daar opgeslagen.
Herinneringen aan wat je samen deelde, vakanties, humor, eigenaardigheden, wat je van elkaar leerde:  alles wordt in de loop van je leven opgeslagen in je hart.
Opgespaard als het ware. Een waardevolle opbergplaats waar je uit kunt putten als ‘er ooit een dag komt dat we niet samen kunnen zijn’.

Wat ik heb geleerd in mijn leven is dat je moet investeren in mensen om ze in je hart te houden.
Tijd en aandacht geven. Afspreken met elkaar, genieten van elkaars gezelschap, een spel doen, herinneringen ophalen, samen moeilijkheden overwinnen en samen leuke dingen doen.
Vissen, winkelen, fietsen, wandelen, terrasje pakken, potje kaarten; er zijn zoveel dingen die je samen kunt doen.
Maar ook samen tegen de wind in buffelen en elkaar steunen in verdrietige periodes.
Daardoor spaar je als het ware stukjes van de ander waar je later met plezier aan terugdenkt of waar  je troost uit kunt halen.

‘Keep me in your heart, I’ll stay there forever.’

Benieuwd naar de andere ‘blogbouwstenen’?
Die hebben een eigen knop in het menu onder ‘Lezen’.