Borduurgaren-resten had ik ook genoeg. Als je zo’n kant-en-klaar borduurpakket maakt, dan hou je altijd heel veel over. Mijn dochters hadden zich ook wel eens gewaagd aan zo’n borduurwerkje, maar die maakten het meestal niet eens af. Hadden ze halverwege iets fout gedaan in het telpatroon en dan klopte het niet meer. Ik vind het zonde om dat dan weg te gooien, dus het kwam allemaal in een plastic 
zak. Van mijn overbuurvrouw kreeg ik toen ze ging verhuizen haar hele voorraad: “Ik doe d’r toch niks meer met.” Toen heb ik alles wat ik had op een bult gegooid en alles op kleur uitgezocht.
Van een smalle reep borduurlinnen heb ik toen een speldenkussen gemaakt met een blauw-paarse voorkant en een groene achterkant. In het midden begonnen en maar gewoon al bordurend bedacht hoe het verder moest. Hij ligt inmiddels standaard op mijn handwerkmand in de kamer. Zo heb ik altijd spelden bij de hand. Heel handig.
Geef een reactie