Vanavond om 19.00 uur was de jaarlijkse Taizé vesper van onze PKN-gemeente in Roden.

Aan deze viering wordt meegewerkt door de Op de Helte-cantorij en een instrumentaal combo, waarin twee dwarsfluitistes en een tenor/bas-fluitiste spelen en ik doe mee op de gitaar. Dat is altijd een spannende periode voor mij. In een combo spelen is iets heel anders dan met Gerard als duo zingen en ik moet altijd heel hard oefenen op de ingewikkelde akkoorden.  Maar het is ruimschoots de moeite waard. Het is prachtige muziek en ik geniet altijd heel erg van de viering op zich, ondanks mijn zenuwen.

We doen tijdens zo’n viering altijd erg ons best om de sfeer van Taizé te benaderen, maar dat lukt altijd maar ten dele.

Dochter Frea had daarover een waardevolle opmerking: “Heel mooi hoor! Maar eigenlijk veel te mooi. Te ingestudeerd. Te ‘van te voren bedacht’. Te weinig ontspannen. En vooral: de liederen worden niet genoeg herhaald. Er is geen tijd om er meditatief ‘in te komen’.” Einde citaat. Dit schijnt een probleem te zijn bij alle vieringen die worden georganiseerd in de geest van Taizé, in Engeland is het volgens haar niet anders. In onze kerken willen we altijd structuur aanbrengen en dat strookt kennelijk niet met de geest van Taizé.
Want er is altijd een liturgie. En een tijdslimiet. En een commissie die het allemaal voorbereidt. We moeten als musici weten wat we moeten spelen en hoe vaak. We moeten als cantorij weten wat we zingen en de sprekers bedenken van te voren wat ze gaan zeggen. Je krijgt het dus nooit helemaal zo als het in Taizé overkomt.

Hoe dan ook, we blijven wel een Taizé-viering organiseren. We nemen de feed-back mee en doen er ons voordeel mee. Beter een dienst waarin je deels de sfeer beleeft dan helemaal geen dienst. Wil je de dienst beluisteren? Dat kan via onze PKN website >>> Kijk bij zondag a.s. links bovenin en klik op ‘via Kerkomroe