Muziek, ik schreef het al op 5 oktober, is een belangrijk onderdeel van mijn leven.

De muziek waar ik graag naar luister varieert behoorlijk. Er is één muziekstijl die mensen niet van mij verwachten, maar waar ik dan toch maar gewoon voor uitkom: ouderwetse smartlappen. “Droomland” van Willy Albert en Johnny Jordaan, “De winter was lang” van Willeke Alberti, “Blauwe korenbloemen” van de Zusjes de Roo, ze staan allemaal op mijn MP-3 speler. Vanmiddag moest ik de wc’s en de badkamer soppen, een klus waar ik een grondige hekel aan heb. Zo’n klus wordt een stuk leuker met mooie muziek op de oortjes en vanmiddag koos ik voor de smartlappen. Luidkeels zing ik alles mee. Voorwaarde is dan wel dat er niemand thuis is, want het is niet echt om aan te horen. Ik knap er altijd ontzettend van op! Na een uur gebroken harten, liefdesverdriet en smartelijke verhalen heb ik het sanitair weer schoon, heb ik aardig wat calorieën verbrand en ben ik mentaal even weer in de jaren ’60 geweest.

Voor de liefhebbers hierbij twee links naar twee toppers uit die tijd.
De eerste is “Stil verdriet” van Rob de Nijs >>>  en de tweede is “Lass mein Herz nicht weinen” van Imca Marina >>>>.

Voor de broodnodige smartelijke uithalen!