De vierde dag in het ziekenhuis. Het re activerings schema is gistermorgen begonnen. Vandaag mag ik drie keer een uur uit bed. Helaas ben ik ervaringsdeskundige op dit gebied en heb ik geleerd hoe ik de tijd in  het ziekenhuis zo aangenaam mogelijk doorbreng. Lezen is bijvoorbeeld goed te doen. Als je tenminste je leesbril bij je hebt. (Memo aan mij: standaard in de ziekenhuistas doen. De eerste dag kon ik niet eens de apps op m’n telefoon lezen.)

Thuis was ik bezig in het boek ‘Schone kunsten’ van Corine Hartman. Dit is een Nederlandse schrijfster van spannende boeken. Die heb ik inmiddels al uit. In het UMCG lag ik alleen op een kamer, dan hoef je niet sociaal te doen. Nu heeft Gerard  ‘Snel geld’ voor me meegenomen, deel 1 van de Stockholm trilogie van Jens Lapidus. “That’s different koek” zou mijn vader zeggen. “Keihajd en levensgevaajlijk” zou Bert Visscher zeggen. Ik geniet er van.

Waar ik ook van geniet zijn de soms verrassende gesprekken met mijn kamergenoten. Vandaag ging het bij de koffie over de streng gereformeerde opvoeding van twee van hen. Mijn buurvrouw zei: “Er was een zinnetje uit een lied dat ik nooit meezong, omdat ik het daar niet mee eens was. Neem mijn zilver en mijn goud, DAT IK NIETS DAARVAN BEHOUD, riepen de anderen in koor.  Buurvrouw vertelde dat ze soms niet al het meegegeven collectegeld in het zakje deed en dat ze van wat er overbleef chocola met caramel kocht….! Kostelijk vind ik zulke verhalen. Helaas is er vanmiddag een verschrikkelijke zeurmevrouw binnen gebracht. Na een half uur ben ik al naar het dagverblijf gevlucht. Het goede nieuws van vandaag is dat ik morgen al naar huis mag!