In deze periode zijn Gerard en ik vaak druk met zingen.
Gisteravond hebben we samen gezongen op een kerstviering van de vrouwenvereniging CPB in Bakkeveen. Zulke avonden verlopen altijd volgens een vast stramien. Er is een ‘liturgie’, er worden kaarsen aangestoken, teksten voorgelezen en liederen gezongen. Verder is er in de pauze koffie met een kerstkrans en na de pauze een vrij verhaal. Waar we ook zingen (Joure, Emmer-Compascuum, Zuidwolde): het is kennelijk een vaststaand ritueel.
Wij zijn op zo’n avond vaak ter opluistering van het geheel en wij proberen dan ook van toegevoegde waarde te zijn. We zingen liederen van Elly & Rikkert, uit het Liedboek van de Kerken, uit de Evangelische liedbundel en Johannes de Heer. Een mix van oud en nieuw.
Het is altijd ontroerend om te zien hoe de mensen reageren. Soms wordt er een traantje weggepinkt, soms wordt er uit volle borst meegezongen. Oude liederen, zoals “O kindeke klein” worden in de moderne vieringen in onze kerken niet meer gezongen. “Die kunnen eigenlijk niet meer” wordt er dan gezegd.
Maar ze kunnen nog best. Het is vertrouwd en het brengt even iets terug van vroeger.
Niks mis mee.
In Bakkeveen was het weer fijn gisteravond.
En vanavond zong ik met een drie andere zangers uit onze PKN-gemeente op de kerstviering van verzorgingshuis ‘de Noorderkroon’ in Roden. Tweestemmig onder begeleiding van mijn gitaar.
We lezen in onze gemeente al een paar jaar uit de nieuwe bijbelvertaling, maar vanavond klonken de oude woorden weer: “En het geschiedde in die dagen dat er een bevel uitging vanwege keizer Augustus…..”
Het zingen van de ‘gemeente’ laat te wensen over: het zijn immers bijna allemaal oude stemmen.
Maar het zit hem niet in perfecte en vlekkeloze uitvoering van kerstliederen.
Het gaat om het samen beleven van het zingen, het luisteren naar de lezingen, de meditatie: voor mij zijn het de mooiste kerstfeesten.