Maand: januari 2015 Pagina 2 van 4

21 januari: Ontspannen

Door Ada

Op 21 januari 2015

Toen ik begin jaren ’80 in Assen werkte had ik een collega die overwerkt was en van zijn hulpverlener een cassettebandje met ontspanningsoefeningen had gekregen.
Hij vertelde dat de mevrouw op het bandje dan heel zwoel in zijn oor zei ” Oohntspanne …….” en dat dat soms zo op z’n lachspieren werkte dat er van ontspannen niet veel terecht kwam.
Het sensueel uitgesproken ‘Oohntspanne…” werd de grap van de afdeling en werd te pas en te onpas gebruikt.

Nu, bijna 30 jaar later zijn er weet ik hoeveel verschillende oefeningen om te ontspannen.
Je ziet soms door de bomen het bos niet meer. Zoek maar eens bij google naar ‘Ontspanningsoefening’.
En waar de één heel rustig van wordt, daar loopt een ander gillend bij weg.

Als ik een hele drukke dag heb gehad en mijn hoofd zit helemaal vol met gesprekken, volle agenda’s en vergaderingen, dan heb ik baat bij muziek. Er is een aria uit een cantate van J.S. Bach (BWV 33) die wordt gezongen door een alt.
De aria heet “Wie furchtsam wankten meine schritte” en ik heb een prachtige uitvoering gevonden van Julia Hamari.
Julia heeft een volle, lage alt en is één van mijn favoriete zangeressen.
Al eerder noemde ik het feit dat Bach de stem en de instrumenten als het ware een duet laat zingen.
Dat hoor je ook in dit lied heel goed.

Een deel van de violen en cello’s begint heel zacht met ‘ploem ploem ploem’ en dan spelen andere violen een melodielijn.
Als de alt erbij gaat zingen gaan de twee melodieën prachtig door elkaar heen lopen.
Het is een heel rustig stuk en het ‘ploem ploem ploem’ geeft een aangenaam wiegend effect.
Hierbij een link naar dit stuk op You Tube >>>.

Probeer het maar eens. Oortjes op, lekker op de bank en je helemaal concentreren op de muziek.
Wat hoor je. Wat zingt ze. Hoe mooi lopen de verschillende melodielijnen. Hoe klinkt het samen.
‘ploem ploem ploem’ ……
‘Oohntspanne….’
Dank je wel Johan Sebastian.

Reageren

20 januari: Media-hype

Door Ada

Op 20 januari 2015

In Alledag

Gisteren was het Blue Monday. De nekharen gaan me al recht overeind staan als ik de eerste aankondigingen hoor. Wat een gezeur ieder jaar weer.

De radio- en tv-programma’s buitelden weer over elkaar heen en allemaal hadden ze wel iets te mekkeren over Blue Monday. Vanmorgen las ik een artikel op Nu.nl dat het oeverloze gezwam van gisteren helemaal goed maakte.
“Blue Monday: samen houden we het fenomeen in stand” stond er boven.
Volgens geluksonderzoeker Ad Bergsma is het allemaal flauwekul. “Het is in de hoofden van mensen gaan zitten en elk jaar wordt het sterker gemaakt” zegt hij er over.
Klik voor het hele artikel op deze link >>>> Je vindt de tekst ook onder ‘lees verder’.

Reageren

19 januari: Kabeljauw-schotel uit de oven

Door Ada

Op 19 januari 2015

In Koken & bakken

Over kabeljauw kun je van alles vinden op het internet, maar ik vind het verhaaltje van mijn schoonmoeder altijd nog het leukst. Zij kwam als dienstmeisje in de kost bij een deftige doktersfamilie in Beilen. Zelf kwam ze uit een arm boerengezin en op het gebied van aanspreekvormen had ze niet veel geleerd. ‘Mevrouw’ had haar geleerd dat ze niet maar tegen iedereen ‘je en jouw’, mocht zeggen, maar dat de algemene aanspreekvorm “U en uw” was. Mijn schoonmoeder vond het lastig. Ze brak zich zelfs het hoofd over de vraag of ze nu ook ‘kabel U’ bij de visboer moest bestellen….

Op mijn aanrecht staat een blauwe map met allerlei recepten die ik in de loop van de jaren heb verzameld. Vorige week heb ik een ovenschotel gemaakt met kabeljauw van een recept waarvan ik niet meer weet hoe ik er aan kom. Ik heb het ooit uitgeknipt uit zo’n supermarkt-tijdschrift, maar ik had het nog nooit gemaakt.
Onbegrijpelijk. Het was namelijk overheerlijk. En er komt geen ‘pakje of zakje’ aan te pas.

Voor dit recept heb je nodig (voor 2 personen):
400 gram aardappels
2 stuks kabeljauwfilet ( 100 gram per stuk)
Bakje champignons
Twee uien
125 gr. gerookte spekdobbeltjes
50 gram geraspte kaas
Bieslook
Kookroom (200cc)

Aardappels half gaar koken en in schijfjes snijden.
Vis kruiden met peper en zout en aan weerzijden beetje aanbakken.
Spekjes in een pan licht krokant aanbakken, champignons en uien daarbij, dan nog 5 minuten bakken.
Vis op de bodem van een ingevette ovenschaal leggen.
Daaroverheen het mengsel champignons/ui/spek verdelen.
Nu de aardappelschijfjes dakpansgewijs over de ovenschotel verdelen.
1 eetlepel bieslook door de kookroom mengen en mengsel over het aardappeldak schenken.
Geraspte kaas er overheen strooien.

Bak de visschotel in het midden van een voorverwarmde oven van 200 graden in ca. 25 minuten goudbruin.

Reageren

18 januari: Water & Wijn

Door Ada

Op 18 januari 2015

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

Zondag vandaag. De cantorij werkte vanmorgen mee aan de kerkdienst in de Catharinakerk. Daar zijn we een groot deel van de ochtend zoet mee. Half 8 wekker, half 9 verzamelen en inzingen, 9 uur koffie, (breipatroon besproken) half 10 aanvang van de viering. ‘ De bruiloft te Kana’ (lezen: zie >>> voor dit gedeelte uit de basisbijbel) was vanmorgen het onderwerp: Jezus verandert water in wijn. Wij zongen o.a. het lied ‘Wij willen de bruiloftsgasten zijn’. (zie 9 januari). Het lied ging vanmorgen helemaal goed!

Midden onder de preek werd een gemeentelid onwel. De koster belde een ambulance en andere omstanders legden haar op een rij stoelen en er werd een flesje water gebracht. Gelukkig kwam ze na een minuut of vijf weer bij en kon ze zelf naar de ambulance lopen.

Maar dan ben je echt even uit het verhaal ….. waar ging het ook maar weer over? O ja. De wijn was op. De dominee deed een manmoedige poging om de draad weer op te pakken, maar gaf na twee zinnen toe dat dat niet echt meer wilde lukken. Hij sloot af met de essentie van zijn verhaal: Jezus veranderde water in wijn, maar de dienaren zorgden dat er water in de kruiken kwam. Wij als dienaren hoeven dus geen wonderen te verrichten, we hoeven alleen maar te zorgen dat er voldoende water voorhanden is: omzien naar elkaar, luisterende oren bieden en je handen laten wapperen.

Aan het eind van de viering kwam de koster even zeggen dat mevrouw S. niet naar het ziekenhuis was gegaan, maar dat ze gewoon naar huis mocht.

Na afloop zei iemand daarover: “Die kan dus vandaag gewoon een glaasje wijn drinken. Want we moeten het leven ook vooral vieren!”

Vanmiddag was er een nieuwjaarsbijeenkomst voor leden van de wijk Noord van onze PKN-gemeente. En blijft het in de kerk vaak bij één slokje wijn, vanmiddag dronken we een heel glas.
Twee zelfs.
Op het leven!

Reageren

17 januari: Combi van oud (1969) en nieuw (2014)

Door Ada

Op 17 januari 2015

In Borduren, Handwerken

Vande week, op 13 januari, vertelde ik van de Lagere School borduurwerkjes die ik terugvond.
In mijn boekenkast bewaarde ik nog mijn eerste bladwijzertje dat ik heel veel heb gebruikt maar nu als een verfrommeld vodje achterin de kast lag.
Inmiddels heb ik bedacht wat ik er mee gaan doen, sterker nog: ik heb het al gedaan.
Op 30 augustus schreef ik over de ‘regenboogtas’ waar ik een groot borduurwerk op had gemaakt. De achterkant van die tas was nog helemaal leeg, daar heb ik nu alle werkjes die ik had opgeborduurd.

Het blauwe werkje met de zwarte giraf heb ik met een randje oranje kruissteekjes op de tas vastgemaakt. Bij het witte lapje heb ik van de halve kruissteekjes hele gemaakt door met dezelfde kleur (nog restjes zat…) het steekje af te maken. Daarbij prik je dan steeds door de tas heen. Bij het bladwijzertje was het buitenste zwarte stekenrandje al zo getormenteerd door het jarenlange gebruik dat een stiksteekje daarover helemaal niet opvalt.

Wat deze tas voor mij zo bijzonder maakt is de combinatie van mijn eerste gepruts op borduurgebied aan de ene kant van de tas en aan de andere kant van diezelfde tas een ingewikkeld, zelf bedacht en ontworpen borduurpatroon met de in elkaar overlopende kleuren van de regenboog. Het is dus wel wat geworden met de ‘Nuttige handwerken’ en de gefrustreerde ‘Ada 1969′.

Reageren

16 januari: Het Lieversche diepje wordt ‘La Lac du Lieveren’

Door Ada

Op 16 januari 2015

In Alledag

Als het zoveel en zo langdurig heeft geregend als in de afgelopen week, dan is het altijd interessant om naar vanuit Roden naar Lieveren te fietsen om eens te kijken hoe breed het kleine stroompje ‘het Lieversche diepje’ is geworden.
Vanmiddag ben ik met Gerard op de fiets gestapt en hebben wij ‘het rondje rivier’ gefietst.
We zoeken dan verschillende plekken op waar we de beek even kunnen zien. Bij de brug bij de Weehorst stond het water wel hoog, maar waren er nog geen overstromingen. Dat was wel anders bij de vistrappen in het Sterrenbos: daar was al een mooi meertje ontstaan.
Vervolgens fietsten we naar het uitkijkpunt bij de dikke boom. Daar was het water al helemaal uitgewaaierd over de weilanden en stonden grote stukken land onder water.

Het meest fascinerend was de aanblik van de rivier tussen Langelo en Lieveren, daar waar in 2013 nog vistrappen waren. Daar had men in de vorige eeuw de beek gekanaliseerd en met dijken omgeven, maar de afgelopen zomer is men begonnen met de herinrichting van het beekdal en heeft het beekje weer z’n natuurlijke loop gekregen. Het riviertje kronkelde in het najaar wat miezerig door het nieuw aangelegde landschap. De rivierbedding werd door het meanderen honderden meters langer en het riviertje werd daar wel wat mager van….

Daar was vandaag helemaal niets meer van te zien! Het was één grote watervlakte. De foto hieronder is genomen op de nieuwe fietsbrug bij Alteveer.

In het midden van het ontstane meer zie je een gladde baan, daar zit de bedding van de rivier en daar stroomt het water het hardst.

Denkend aan Holland zie ik brede rivieren traag door oneindig laagland gaan.

Denkend aan Drenthe zie ik een kronkelig beekje langzaam in een meer overgaan.

Reageren

15 januari: Trouwdag van mijn ouders.

Door Ada

Op 15 januari 2015

In Geschiedenis

Op 15 januari 1960 trouwden mijn ouders. Ze hadden toen bijna 10 jaar verkering gehad: op hun 17^e kwamen ze al bij elkaar. Mijn ouders woonden destijds in Oldenzaal. Mijn vader was bevriend met de broer van mijn moeder. Zij gingen samen naar de kermis en die broer nam z’n jongere zusje mee. Klaor was ’t.

Ze moesten zo lang wachten met trouwen, omdat er in die tijd chronische woningnood was. Ze wilden beslist niet bij de ouders in wonen, dus moest er gewacht worden. Lang. Glimlachend constateerde ik vele jaren later dat ik 9 maanden en 10 dagen na hun trouwdag ben geboren op 25 oktober 1960. Het wachten had lang genoeg geduurd…..

In onze familie wordt altijd alles gevierd en ook de trouwdag van mijn ouders werd ieder jaar herdacht. We gingen met ons gezin uit eten. Eén keer in de vijf jaar was het feest wat uitgebreider en werden hun broers en zussen ook uitgenodigd. Dan deden we vaak wat mijn ouders het liefste deden: een middag kegelen en tot besluit een lekker diner.

In 2008 hebben we hun trouwdag voor het laatst gevierd: we zaten met de hele ‘Cornelis-clan’ (opmerking van mijn vader: “As wij in Schotland woond hadden was dit nou de Cornelis-clan west…) bij Van der Valk in Assen. Een maand na hun 48^e trouwdag overleed mijn vader plotseling aan een infarct.
Ieder jaar op 15 januari bel ik even met mijn moeder en hebben we het er even over.
55 jaar geleden vandaag.

Toen mijn vader in de jaren vijftig in dienst lag in ’t Harde had hij een grote foto van mijn moeder aan de binnenkant van de deur van zijn kledingkast hangen.
Tijdens een reunie, jaren later, vroeg een dienstkameraad: “Kees, die mooie meid die jij altied in de kast had hangen: bi’j daor ok met trouwd?

Ja man. Op 15 januari 1960.
(zie ook 15 januari 2016 >>>)

Reageren

14 januari: “Eenvoudig leven” van Teuni

Door Ada

Op 14 januari 2015

In Alledag

Gisteren kreeg ik een leuke reactie op dit blog, een collega die het bonenrecept had uitgeprobeerd.
“Heb je nou zelf ook favoriete blogs waar je altijd op kijkt?” vroeg ze.
Jazeker. Er is één weblog waar dat van mij een beetje op lijkt en dat ik erg leuk vind. Het werd me aangeraden door iemand van de kerk die op bezoek kwam naar aanleiding van mijn infarct en zij attendeerde mij hierop. Het wordt bijgehouden door Teunie, een moeder van 10(!) kinderen en het heet ‘eenvoudig leven’>>> met als ondertitel ‘consuminderen met kinderen’. Het kreeg landelijke bekendheid toen ze opeens stopte met haar blogactiviteiten. Een goede vriend had tegen haar gezegd dat ze maar beter kon stoppen met dat dagelijkse blog en dat ze die tijd beter aan haar kinderen kon besteden.
Er volgde een lawine van reacties, het werd zelfs opgepakt door de landelijk pers. Zoek maar eens via google op ‘teunie eenvoudig leven’, dan kun je lezen wat er destijds allemaal werd geschreven over haar en haar weblog.

Gelukkig heeft Teunie haar schrijfactiviteiten weer opgepakt en kunnen we genieten van haar verhalen. Ze geeft een inkijkje in haar drukke bestaan en geeft allerlei adviezen en tips over het huishouden, hoe je eenvoudiger kunt leven en ze vertelt hoe ze haar dagen vult.

Op dinsdag 6 januari had ze een bijdrage met als titel “ik zit thuis’. Dat vond ik zo herkenbaar. Ook ik heb vijftien jaar geen betaald werk gehad omdat ik thuis wilde zijn voor de kinderen en maakte mij als vrijwilliger nuttig voor kerk, ouderraad, koor, noem het allemaal maar op. Maar als je geen betaald werk hebt ‘zit je thuis’.
Maandag 12 januari beschreef ze het nut van het hebben van routine in je huishouden. Ook dat kan ik volmondig beamen. Het bijhouden van je huishouden is noodzakelijk maar erg vervelend. Daarom heb ik al vanaf het begin van ons huwelijk vaste dagen waarop ik de dingen doe. Als het ‘vaste ding’ klaar is mag ik wat leuks gaan doen. Keuze genoeg……

‘Eenvoudig leven’ is voor mij van toegevoegde waarde. Die goede vriend die haar adviseerde om te stoppen mag zich dus in het vervolg alleen met z’n eigen zaken bemoeien. Laat Teunie maar lekker bloggen!

Reageren

13 januari: Jaren ’60 frustraties

Door Ada

Op 13 januari 2015

In Borduren, Handwerken

Toen ik mijn oude agenda’s zocht voor de plaatjes van André van Duin, vond ik in de doos ‘Ada tot 1983′ ook mijn oude borduurwerkjes terug die ik op de lagere school had gemaakt.

De zwarte giraf op het blauwe stramien kwam tevoorschijn en in gedachten stond ik weer bij de juf De Vink. Het zoompje was namelijk vastgezet met een hele stomme steek. Dat vond ik toen al in 1969. Aan de juf vroeg ik of ik het zoompje met gelijke steekjes vast mocht zetten en niet met een hele en een halve naast elkaar. Het was immers mijn borduurwerkje. Maar dat was niet geheel bedoeling (lees: in het geheel niet). Het ging om het leren van de steek en niet om hoe het er uit zag.
De frustratie hierover heeft zich kennelijk vastgezet in mijn brein, want op het moment dat ik het uit de doos haalde dacht ik: “O ja, met die achterlijke steekjes aan de zijkant…..!”

Er zat nog een merklapje in de doos, met huisjes. Ik hoorde juf De Vink weer zeggen: “Denk ook om de achterkant, meisjes! Die moet net zo netjes zijn als de voorkant.”
De werkjes zagen er niet uit. Onder het stof, met vlekken er op en een beetje verschenen. Ik heb ze met de hand uitgewassen, de vlekken er uit gepoetst met een tandenborstel en een beetje wasmiddel, gedroogd en gestreken. Eigenlijk zou ik er iets mee moeten doen, maar ik weet nog niet wat. Het is in ieder geval wel een mooi tijdsbeeld. De tijd dat ‘nuttige handwerken’ nog op ons rapport stond.

Reageren

12 januari: Indrukwekkend: breekbaar en toch krachtig!

Door Ada

Op 12 januari 2015

In Kerk & gemeente

Gisteravond ging ik naar een viering in de Catharinakerk van onze PKN-gemeente Roden-Roderwolde. Het thema was: jij bent waardevol. Aan deze viering werd meegewerkt door Marieke van Lingen. Zij zong een aantal liederen en ze begeleidde zichzelf op gitaar. Ademloos heb ik zitten luisteren: wat een mooie stem. Breekbaar en toch krachtig.
Marieke had zelf gedichten geschreven en die op muziek gezet. De aanleiding daarvoor was haar bezoek aan Rwanda vorig jaar. Zij was te gast bij Mwana Ukundwa, een partnerorganisatie van Kerk in Actie, die kinderen en jongeren in de Rwandese samenleving een kans geeft om zichzelf te ontwikkelen. Haar gastmoeder in Rwanda was Solange, die Marieke recht in het hart raakte. Solange verloor als 10-jarig meisje bijna haar hele familie aan de genocide van 1994. Tien jaar lang leefde ze zonder hoop. Tot ze op een dag iemand vergaf. Ze begon weer te leven en lief te hebben. Dankzij de kracht die ze vond in haar geloof, kon zij uiteindelijk iedereen die haar onrecht gedaan had vergeven. Solange’s liefde en kracht inspireerden Marieke om muziek te schrijven. Ze heeft 10 liedjes op een CD gezet. De opbrengst daarvan komt volledig ten goede aan Mwana Ukundwa >>>. Met deze liedjes wil Marieke ook Solange’s levenshouding onder de aandacht brengen: “Wij zijn waardevol en wij zijn één.”
Na de afgelopen week met de afschuwelijke aanslagen in Parijs deed deze dienst de balans weer even de andere kant op slaan.

Voor wie het heeft gemist: de viering is in zijn geheel terug te beluisteren via Kerkomroep >>>. Daar vul je als plaatsnaam Roden in en kies je voor ‘Catharinakerk’ en dan op 11-01-2015, 18:43 uur.

Marieke heeft ook twee liedjes van de CD op You Tube gezet , klik hier >>>> om “Geloof’ te beluisteren, één van de liedjes van haar CD ‘Verbonden door liefde’.

Reageren