Op mijn elfde kreeg ik een gitaar. Dat was 1971. In het begin van de jaren ’70 ontdekte ik de liedjes van Boudewijn de Groot uit de jaren ’60. Verdronken vlinder, Testament, de Noordzee: allemaal liedjes die ik ook kon spelen en zingen. Natuurlijk was ik nog veel te jong om die teksten te begrijpen, maar ik zong ze vol overtuiging.
Ik ben hem altijd blijven volgen. In de jaren ’80 kocht ik het album “Van een afstand” op cassette en een dubbel-cassette met zijn verzamelde werken, in 1996 kocht ik de CD ‘Een nieuwe herfst’ en in 2004 ‘Eiland in de verte’.
Vandaag zat ik in de auto op de terugweg van mijn werk en
daar hoorde ik een nummer van zijn nieuwe CD ‘Achter glas’>>>. Weer zo’n nummer waarvan ik later nog precies zal weten wanneer ik het voor het eerst hoorde. Tranen. De Groot kan me zo ontroeren door de combinatie van melodie en woorden. Helaas weet ik de titel niet, maar dat gaat vast niet lang duren. Die CD ga ik aanschaffen.
Wordt vervolgd op dit blog.
Vandaag een nummer van Boudewijn de Groot dat ik van tijdloze schoonheid vind. Het nummer heet ‘Eva’ >>> en komt van het album ‘Picknick’ uit 1968. Het beschrijft de relatie van God met de eerste vrouw op aarde. Let op de hobo die halverwege invalt. Speelt heel teer een heel andere melodie. Luister en geniet.
Geef een reactie