Altijd weer indrukwekkend. Dit keer was ik niet bij de plechtigheid op de begraafplaats in Roden, maar heb ik het op de televisie gevolgd.
Vanmiddag om 12.10 uur vertelde Tineke de Nooy op Radio 5 dat in Hilversum al heel wat vlaggen halfstok hingen. “En zo hoort het ook!’ riep ze er achteraan.
Eén plaatje verder moest ze al op haar woorden terugkomen.
Ze waren platgebeld daar in de studio: zo hoort het helemaal niet!
De vlag mag pas om 18.00 uur buiten en hoort voor zonsopgang weer binnengehaald te worden. Nu ik dit schrijf is het 21.15 uur: oeps…… “Gerard!” Net op tijd.

Mijn vader is geboren in augustus 1932. Hij was dus 7 toen de oorlog begon en 12 tijdens de bevrijding. Hij heeft wel eens verteld dat hij de oorlog één groot avontuur vond. Op een gegeven moment konden ze niet meer naar school. Als kind maak je daar echt geen punt van! Samen met zijn broertjes spookte hij van alles uit. “Het is maor goed dat mien va en moe alles niet wussen.”
De tweede wereldoorlog heeft hem zijn hele leven beziggehouden, omdat pas later het besef kwam van hoe gruwelijk het allemaal was geweest. Hij las er veel over.
Hij nam mijn broer en mij als pubers mee naar het concentratiekamp ‘Mauthausen’, waar de douches waar de mensen werden vermoord nog in tact waren.
De beelden daarvan en de sinistere sfeer staan in mijn geheugen gegrift.
Maar hij nam ons ook mee naar begraafplaatsen in Duitsland waar monumenten stonden voor oorlogsslachtoffers met rijen namen van jonge jongens, geboren in de twintiger jaren van de vorige eeuw. “Dit waar’n ok gewoon jonge jongens die vöchten veur heur vaderland, net as die van oons. Hier was net zo goed verdriet.”

Afgelopen zondag zei de dominee tijdens de overdenking in de viering: “Tijdens en na de oorlog is heel vaak de vraag gesteld: Waarom laat God dit allemaal gebeuren? De vraag zou moeten zijn: hoe kan het dat de mensen/wijzelf dit hebben laten gebeuren?”