Samen! Dat riep het tweehoofdige monster uit Sesamstraat altijd.  Onze kinderen hebben hem nog op hun netvlies en roepen dan in koor: “Samuh werrekuh!”
Klik hier voor een you tube filmpje >>> van het monster dat naar muziek luistert.
Gisteravond moest ik aan het monster denken. We hadden cantorij repetitie.

Voordat ik verder ga is  het misschien goed om even een stukje Rodense kerkgeschiedenis te vertellen. Voordat de Gereformeerde en de Hervormde kerk in Roden samen opgingen in de ‘PKN- gemeente Roden-Roderwolde’, hadden beide kerken een eigen cantorij. De namen werden veranderd in ‘Op de Helte-cantorij’ en ‘Catharina-cantorij’ maar het bleven twee aparte koren. Samenwerking was wel vaak de bedoeling, maar kwam nooit echt van de grond. Tot gisteravond.

Over twee weken neemt één van de predikanten afscheid en zullen we als één koor aan die dienst meewerken. Tot mijn grote genoegen was er gisteravond een invasie van gastzangers. Genieten! We zongen met 12  sopranen, 8 alten, 6 bassen. Helaas waren de tenoren zwaar ondervertegenwoordigd: welgeteld één was er, onze voorzitter. Maar hij zong wel voor twee!
Onze cantrix, eerst wat overdonderd door de grote opkomst, was weer goed op dreef.

De bassen zongen hun partij even door, maar dat klonk vierstemmig. “Volgens mij staat er maar één baspartij” merkte ze fijntjes op.
Later bedacht een stemgroep zelf een melodielijn, daarvan zei ze: “Had gekund. Maar dat staat er niet.”
In het lied “Leven als de bomen” komt de regel voor: ‘ademnood te boven, onverdeeld geluk‘.
De mannen gaven aan dat het lied voor hen nog geen onverdeeld geluk was.

Voor mij was deze avond er wel één van onverdeeld geluk.
Ik heb nooit onder stoelen of banken gestoken dat ik erg voor samenwerking ben.
Het begin is er!
Samen met het tweehoofdige monster roep ik dan ook “SAMEN!” en hoop op meer van dit soort samenwerkingsprojecten in de toekomst.