Gisteren wilde ik een tijdschrift halen. Voor ons lag een heerlijk weekend: wat zal ik meenemen? Het liefst ga ik dan even naar boekhandel Daan Nijman.  Die heeft de meeste keuze en verdient onze sympathie als plaatselijke boekhandel.

Vroeger ben ik geabonneerd geweest op de Donald Duck, de Popfoto, de Libelle en de Margriet. En voor de meiden op de Disneyland. Die moest ik zo vaak voorlezen dat ik op den duur een bandje insprak. Als ik een toon op mijn blokfluit speelde  moesten ze de pagina omslaan. Op één kant van zo’n cassettebandje paste net één Disneyland. En nee, dit was niet zielig. Toerloos zo’n blad voorlezen is pas zielig…. maar ik dwaal af.

Bij Daan in de winkel is er één nadeel: je hebt altijd tijd tekort. Gistermiddag stond ik al weer likkebaardend bij de tafel van ‘ Juni: de maand van het spannende boek.’ Volgende week zoek ik al mijn boekenbonnen bij elkaar en dan ga ik mezelf verwennen.  Maar ik dwaal af.

Het werd de Historia. Een geschiedenis-tijdschrift. Met deze maand o.a. een artikel over de slag bij Waterloo, de vondst van het graf van Toet Anch Amon, Shakespeare en nog heel veel meer. Goed voor een paar genoeglijke uren leesplezier. En waar mijn dochters soms hun afgrijzen uitspreken over tijdschriften als Vorsten, Wendy of Libelle: de Historia lag vanavond al opengeslagen op tafel, terwijl ik hem nog niet had ingezien. Maar vanavond is hij voor mij.