Vaderdag c.q. moederdag: wij ‘doen er niet aan’. Toen onze kinderen klein waren wel natuurlijk.
We kregen zelfgemaakte macaronikettingen, brievenstanders, stropdassen en wandtegeltjes (zie het voorbeeld hiernaast) aangeboden met een toepasselijk gedicht: “Lieve papa, luister even, vandaag is het vaderdag!”
Het mooiste aan zo’n dag vond ik altijd dat je als vader of moeder dan niks hoefde te doen.
De rol van vader is Gerard op het lijf geschreven. De dochters dragen hem op handen en roepen nog regelmatig ‘Papa kan alles!’ Er zijn zelfs Engelsen die dat Nederlandse zinnetje al kunnen uitspreken.
Toen Gerard werd ontslagen bij zijn vorige werkgever zaten onze dochters ontgoocheld op de bank. Dat was in hun beleving wel het stomste dat een werkgever kon doen: hun vader aan de kant zetten.
Natuurlijk zijn ze het niet altijd met hem eens.
Legendarisch is de uitspraak van een tweejarige Carlijn tijdens de verbouwing van ons huis in 1996.
Ze had het helemaal gehad met de rommel en de herrie en riep stampvoetend: “Papa toep maakt! Papa waai maakt! Papa tom!”
Maar dat zijn uitzonderingen.
Over het algemeen wordt papa zeer gewaardeerd.
Hij had in ons gezin ook een groot aandeel in de opvoeding en fungeerde menigmaal als buffer tussen mij en mijn (in mijn ogen) wanordelijke dochters.
Vandaag een dierbare, iets onscherpe foto.
Hij is genomen op een doordeweekse dag na het eten in 1995. Harriët had de hele dag een staartje in gehad, maar dat had ze er uit gehaald, vandaar de ‘oogverblindende coupe de plumeau’. Ook Frea’s vlechtje had het avondeten niet gehaald, dus er was geen sprake van ‘nog even haar kammen voor je op de foto komt’.De foto zegt alles over deze vader en zijn dochters.
Toen konden ze alle drie nog tegelijk bij hem op schoot…..
Geef een reactie