“Wie is Aaltje?!” vroeg gisteren iemand op mijn werk toen ik zei: “Zo mensen, Aaltje heeft vakantie!”.

Aaltje ben ik. Roepnaam Ada. Ik ben vernoemd naar mijn oma Vrieswijk en vóór haar zaten nog vier Aaltjes. Een naam met een geschiedenis dus. Op de foto hiernaast zie je  mijn overgrootmoeder Aaltje Niemeijer, mijn grootmoeder, Aaltje Pasveer, mijn moeder Freerkien Boelen en de kleine Aaltje Vrieswijk. Iedereen kent mij als Ada en ik heb ook nooit overwogen om mij Aaltje te laten noemen, maar zo af en toe roep ik het wel even. Gerard heet eigenlijk Geert en als duo doen wij heel soms een “Geert & Aoltje”-act in het Drents. Bij vrienden op een feestje of zo. Of op een familiebijeenkomst. Tot zover Aaltje. En die heeft dus vakantie.

Twee en een halve week. En deze keer geen reis naar het buitenland en geen caravan. Nou was dat wel eens vaker het geval hoor. Toen we net getrouwd waren gingen we niet. Toen waren we blij dat we niet hoefden te werken en overdag samen konden koffiedrinken en even niks hoefden.
Toen de kinderen heel klein waren gingen we ook niet. Het voegde voor mij helemaal niets toe om met baby’s op een camping te zitten, dat droeg absoluut niet bij aan mijn vakantiegevoel.
Deze keer is toch anders dan andere keren, want nu is Gerard aan het werk. Niet alle dagen, maar toch wel regelmatig. Dus ik kan zelf leuke dingen bedenken. Geen probleem….

Het eerste ‘leuke ding’ heb ik vandaag al gehad: met ma (83) een dagje naar Assen! Met haar ben ik het afgelopen jaar best veel naar Assen geweest, maar dan was het altijd naar het ziekenhuis. Voor onderzoeken en controles. Dan is het heerlijk om dat een keer niet te hoeven en samen keuvelend, shoppend en koffiedrinkend in het centrum van de stad door te brengen. In eerste instantie had ma ‘niks neudig’, maar toen we vanmiddag weer naar Hoogersmilde reden stond de achterbank al weer mooi vol. En ook al ben je dan 54, voor je moeder blijf je kind. Ik kreeg een bak aardbeien mee en een droge worst van slager Hoogeveen. Lekker!