Gisteren heb iets beleefd wat ik nog nooit had meegemaakt: een promotie op de Universiteit in Groningen. We waren uitgenodigd door Hans Buist die wij kennen van de kerk. Hij is een leeftijdsgenoot van onze oudste dochters. Hans is astronoom en hij promoveerde op het onderwerp ‘het gedrag van sterstromen onder invloed van een groeiend sterrenstelsel. Meer informatie zie >>>
We spraken hem een paar weken geleden en vroegen hoe zo’n promotie in zijn werk gaat en of hij al nerveus was. “Nu nog niet, maar dan vast wel…het is wel een beetje een poppenkast, hoor, eigenlijk staat van te voren al vast dat je promoveert. Maar op dat plechtige moment moet je het wel doen.”
Rond 12.00 uur fietste ik naar de binnenstad. Op de trappen van het Universiteitsgebouw had zich al een groep belangstellenden verzameld, waaronder ook een aantal bekenden uit Roden die al meer ervaring hebben met dit soort gelegenheden, dus onderweg naar de aula werd ik bijgepraat over de gang van zaken. (voor een beschrijving van de hele ceremonie klik hier>>>). Het begon precies om 12.45 uur. Een groep professoren in toga met zo’n vierkante hoed op kwamen binnen en namen voor in de aula plaats. Daarna kwam Hans binnen (in rokkostuum!). Hij werd bevraagd door alle aanwezige professoren, dat duurde precies drie kwartier.
Over de inhoud kan ik niets vertellen. Het was allemaal in het engels. Dat kan ik op zich nog wel volgen, maar hier kon ik geen chocola van maken. Zelfs toen een aantal vragen in het Nederlands werd gesteld was het mij niet duidelijk wat de essentie van het verhaal was. Wat je je bij dit onderwerp onophoudelijk realiseert is hoe nietig de mens(heid) is ten opzichte van het heelal (Psalm 8). Leuk detail bij deze promotie: de omslag van het boekje was gemaakt door de moeder van Hans, de kunstenares Geke Buist, waar ik al over schreef op 13 augustus zie >>>.
Na drie kwartier kwam de pedel binnen met een stok die riep: Hora Finita (de tijd is om). Toen trok het comité zich terug om even later weer binnen te komen mét een bul. Daarna volgden nog wat kleine toespraakjes, felicitaties en afsluitend was er in de Spiegelzaal een receptie. Daar stond de nieuwe Doctor te glimmen. Zijn aanspreektitel is nu “de weledelzeergeleerde heer’. Maar wij mogen Hans zeggen.
Geke
Leuk stukje. Ik las het zojuist . Het is al weer even geleden
Hans is inderdaad gewoon Hans. Je staat er niet bij stil dat het best een hele prestatie is. Het gaf mij een goed gevoel dat hij mij het maken van de omslag toevertrouwde.
Jij bent ook van alle markten thuis. Volgens mij zit jij nooit niets te doen, altijd bezig.
Het bezig zijn kan je ook opladen, zodat je beter bepaalde situaties aan kan.
Zo ervaar ik het tenminste.
Doe de groeten aan Gerard, ik hoop dat de behandelingen goed aanslaan.
Groeten van Geke