Vanmorgen was ik al voor de wekker wakker met een ouderwets ‘schoolreisjesgevoel’.
Om 9 uur stond ik voor de deur van mijn collega-alt hier in Roden: we gingen op weg naar de abdijkerk in Aduard voor de Rossini-scratch ( zie 2 oktober >>>).
Gioachino (Antonio) Rossini (1792-1868) Italiaans componist
Wat hadden we een fantastische dag. Over de 60 deelnemers, die elkaar over het algemeen niet kennen. Iedereen had thuis zijn eigen partij ingestudeerd.
We begonnen eerst met een stoelendans. Eerst zaten alle mannen achteraan, waarna de dirigente opmerkte: “Mannen, ik wil jullie koesteren; komen jullie hier allemaal vooraan zitten!” Grote volksverhuizing. Toen iedereen weer een plekje had gevonden gingen we allemaal staan en konden de sopranen en alten de dirigent niet meer zien vanwege de massieve rij overwegend lange mannen. Toen werd het dus toch ‘koesteren op afstand’: de mannen werden weer naar achteren gedirigeerd. Was ik blij van. Ik geniet altijd heel erg van de stemmen van de bassen achter de altenrij.
“Nou, dan gaan we maar bij het begin beginnen…eerst het Kyrië”. Dan ben je toch zo benieuwd wat het wordt!
Is het wat? Heeft iedereen het goed ingestudeerd of moet er nog heel hard gewerkt worden? Zijn de stemmen een beetje goed verdeeld? Het gevoel dat zich van je meester maakt als je het Kyrië zingt en het gaat goed laat zich moeilijk omschrijven. Kippenvel brengt het in ieder geval teweeg. Omdat iedereen zijn partij goed kende was het vandaag een feest om te zingen. De dirigente kon aandacht besteden aan hard & zacht, aan de accenten en aan moeilijke loopjes en inzetten.
Voor de koffie zongen we Kyrië en Gloria, na de koffie Sanctus en Agnus Dei. Tijdens de (zelfmeegebrachte) lunch was er soep en een goed gesprek. Je ontmoet op zo’n dag vogels van zeer verschillend pluimage. Ook ontmoette ik nog een collega van Lentis, die ik wel van naam, maar niet van gezicht kende. Al pratend kwamen we daarachter…..erg leuk om te ontdekken dat je dezelfde hobby deelt. Na de lunch zongen we alle stukken nog eens door, nu met de solisten. Eigenlijk zong ik niet eens zo luid mee als alt, er waren er genoeg. Maar wat een belevenis om met zulke stukken mee te kunnen zingen.Om 16.00 uur was
Interieur Abdijkerk Aduard
de uitvoering. De kerkzaal zat mooi vol met belangstellenden en dan: mag je alle stukken nóg een keer zingen! Deze dag was meer dan de moeite waard. Van het publiek heb ik helemaal nog geen reacties gehoord, maar eigenlijk is dat ook niet zo belangrijk; we hebben een hele dag doorgebracht met de muziek van Rossini en we hebben er met z’n allen ontzettend van genoten! Een volgende keer ben ik er weer bij.
Voor mij was er vandaag als toegift ook nog een klein kadootje in de categorie Geschiedenis: de meneer die het harmonium bespeelde ging vlak voor we begonnen met het middaggedeelte staan. Hij is vrijwilliger bij het kloostermuseum en vertelde ons iets over de geschiedenis van de kerk waar we vandaag te gast waren: de abdijkerk in Aduard. Van oudsher is dit de 
ziekenzaal van het oude klooster. Ook meer weten? Hierbij een link naar het Kloostermuseum >>>>
Voor mij was zijn verhaal het toefje slagroom op de Rossini-taart.
Cobien Nieuwpoort
Dag Ada,
Bedankt voor je inzet vandaag en aardige verslag, we hebben net als jij genoten van deze dag. Het publiek was eveneens enthousiast getuige de staande ovatie. Iedereen heeft vol overgave gezongen en gespeeld, ontroerende harmonien van Rossini in een adembenemende Abdijkerk vol geschiedenis. Om nog eens te doen. Hartelijke groet, Cobien.