Gistermorgen in de auto op weg naar het UMCG zong Andy Williams “It’s the most wonderfull time of the year.”
Vind ik ook. Na Sinterklaas begin ik voorzichtig hier en daar kerstversiering aan te brengen. Eergisteren maakte ik iets nieuws van iets ouds. Dit najaar had ik blauw – paarse hortensia’s gedroogd. Verder had ik van mijn moeder twee oude pieken gekregen, zij heeft al jaren geen kerstboom meer in huis. Glimmend rode pieken. Die zette ik in een glazen accubak en vulde de ruimte er tussen met de hortensia’s en rode kerstballen van verschillende dikte.
Kerstboom, kerstkaarten, kerstlichtjes, kerstmuziek: ik geniet in deze periode. Afgelopen week hoorde ik the Eagles weer met “Please, come home for christmas”. Uit 1978.
Dit was ‘m.
Voor mij onlosmakelijk verbonden met mijn eerste radio-cassetterecorder.
Gekocht op mijn 17e voor 180 zelf-verdiende guldens. Verdiend met grasmaaien, oppassen bij de buren en rollers zetten. Ik voelde me schathemeltje rijk. Met een portemonnee vol beduimelde bankbiljetten en munten ging ik naar een electronica-winkel in Assen en kwam thuis met een doos met de felbegeerde radio-cassetterecorder.
Het eerste liedje dat ik opnam was dus van The Eagles.
Als ik het hoor zie ik mezelf weer zitten met de gebruiksaanwijzing in de ene hand en twee vingers op twee knoppen: “dan REC en PLAY tegelijk indrukken”
Het eerste liedje op het eerste bandje. Onvergetelijk.
Het eerste bandje heb ik onnoemelijk veel afgespeeld. Na The Eagles kwam ‘Trains and boats and planes” van Billy J Kramer en de Dakota’s.
Altijd als ik de laatste bellen van the Eagles hoor ben ik even verbaasd dat er een ander liedje komt: in mijn brein zitten die twee liedjes aan elkaar geklonken. Het is nog erger dan het Pavlov-effect……
Luister in deze most wonderfull time of the year nog maar eens naar de vier verdrietige eagles met hun kerst-smartlap. Sneu hoor. ‘My baby’s gone, I have no friends….’ >>>
Geef een reactie