Spelletjes. In ons gezin zijn we d’r gek op. Een echt ‘Boskamp-ding’ is sjoelen. Bij ons huwelijk kregen we een sjoelbak cadeau en hij is veelvuldig gebruikt. In ons gezin was papa vroeger altijd de winnaar. Dit tot grote frustratie van de dochters, die heel lang maar ėėn gezamenlijk streven hadden: papa mag niet winnen!
In de loop der jaren kwam daar natuurlijk verandering in.
Oefening baart kunst, niet waar? Als we met ons gezin bij elkaar zijn komt de sjoelbak altijd op tafel en het is serieuze competitie!
De ‘heren’ die de dochters de afgelopen jaren mee naar huis brachten werden geacht ook mee te sjoelen. Met wisselend succes. Maar de Nederlandse heren wisten in ieder geval al wat sjoelen is, de Engelsman die dit weekend bij ons logeert had geen idee. Donderdagavond, Gerard en ik waren naar een vergadering c.q. koor, bedacht Frea dat het wel goed zou zijn dat zij samen met hem alvast het sjoelen ging oefenen. Toen ik thuiskwam trof ik het stel sjoelend aan: hij in opperste concentratie, hij had al over de 100 punten en zij schreeuwend waar nog één in moest en dat dit “impossible” was…..: hij won!
Dat moest natuurlijk onmiddellijk met de andere dochters/schoonzonen worden gedeeld via de telefoon. Vriend van Carlijn was laaiend enthousiast.
Hij appte: “YEAH! Beat them in their own game!”
Maar het werd nog erger. Frea had haar vriend voorbereid op de spelletjes en had gezegd dat hij helemaal in de smaak zou vallen als hij kon klaverjassen. Dus ze had hem de beginselen bijgebracht, ze hadden op de computer een paar spelletjes geoefend en 
gisteravond was het ‘moment suprême’: zijn eerste potjes klaverjassen.
Hij zat met een ‘spiekbriefje’ naast zich (met de puntentelling voor TROEF en GEWOON) en we oefenden eerst twee potjes met de kaarten open op tafel. Om het te leren.
Daarna begonnen we aan de eerste boom: Gerard en ik tegen Frea en haar vriend.
Toen we een halve boom gekaart hadden hadden ‘zij’ al over de 1000 punten terwijl ‘wij’ nog maar 430 hadden…….. It’s amazing!
Natuurlijk. Buitenlanders moeten zich aanpassen aan onze cultuur.
Maar zo snel hoeft het nou ook weer niet!
Geef een reactie