6 mei: Een selfie-stick & een hummeltie.

5 mei: bevrijdingsdag. Maar ook Hemelvaartsdag. Voor ons vriendendag.
Dit jaar waren Gerard en ik gastheer/vrouw voor  de 36e vriendendag met de vriendengroep uit Hoogersmilde (zie 4 januari 2015 >>>).
Vorig jaar, de 35e keer, zaten we met elkaar een heel weekend op een camping in de Noord Oost polder (zie 21 mei 2015 >>>), dit jaar dus aan de Boskamp.
Koffie met Mozart-vlaai van Limburgia.
Op de vraag “Hoe ist?” komen zeer uiteenlopende antwoorden.  Kind heeft na vijf jaar de verkering uit. Ander kind wil na één jaar al samenwonen. Vriendin gaat een opleiding doen. Eén vriendenpaar gaat misschien een camping beginnen. Weer iemand anders had een selfie-stick meegenomen.
Die moest gelijk worden uitgeprobeerd: “Nee, niet zo. Moet andersom? Hoe dan! Hoe zit het nou? Hij moet aftellen…..ja zo!” Klik.

Het was heerlijk weer, dus we hebben de hele dag buiten gezeten. S. en J. vertrekken zaterdag vanuit Rotterdam voor een cruise naar Noorwegen. Prompt zetten twee heren het droevige lied “Toen wij uit Rotterdam vertrokken” in. Vervolgens vertelden T. en B, die ook eens zo’n cruise gemaakt hadden, over hoe zeeziek je onderweg op zo’n boot kunt worden. Ja hoor, ja.
Tussen de middag had ik stokbrood uit de oven en een grote pan tomatensoep. Met zelf gedraaide ballen er in. Vriendin S. deelde mee dat ze nooit meer zelf ballen draaide, ze kocht kant en klare soepballen. Lekker makkelijk,
B. constateerde dat ze het eten ook door Tafeltje Dekje kon laten brengen. Nog gemakkelijker.

Rond drie uur togen we naar de Postwagen in Tolbert.
We deden een disc – golf clinic >>>. Het heeft wel iets van midgetgolf, maar dan niet met balletjes maar met een frisbee. Die moet je in een soort korfje gooien. Net iets voor ons. De frisbee’s waaierden alle kanten op: tegen boomstammen aan, in bomen en in sloten, maar desondanks scoorden de meesten van ons toch een gemiddeld aantal punten.

Daarna was er thee & koffie. Natuurlijk kwam het gesprek nog weer op Hoogersmilde.  “Ja, die man, Hummel, kwam altijd bij Meintjes. Maar hij heet niet Hummel, ze noemden hem zo”. Bij sommigen in de groep beginnen de ogen dan al te draaien. “Er was ook een kleine dikke vrouw bij….”. Iemand veronderstelde dat die dan wel Hummeltie zou heten.
Zo’n woord gaat dan een eigen leven leiden en komt de rest van  de dag nog herhaaldelijk voorbij.
We sloten de dag af met een heerlijk buffet bij de Chinees en een groepsfoto. Niet met de selfiestick, maar ouderwets: fototoestel op de tafel, instellen en rennen om op tijd bij de groep te staan. Ook legden we weer vier data vast om de volgende vier verjaardagen te vieren.

Weinig spectaculair zo’n dag.
Maar met deze oude vertrouwde vrienden hoeft het allemaal niet groots en meeslepend.
Even een dag in elkaars gezelschap doorbrengen is het  belangrijkst. Herinneringen ophalen. Dom ouwehoeren. De waan van de dag bespreken. Moeilijkheden delen, maar ook ontzettend lachen.
Voor mij een dag van grote waarde.