Afgelopen zondag zaten we om 10.00 uur in de kerk in Hijken. Er werd een neefje gedoopt. De predikant vertelde dat hij voor een doopdienst altijd een bijbelverhaal uitkiest waar water in voor komt. Zondagmorgen was dat het verhaal van de ark van Noach. Veel water dus.
De preek begon met een cartoon uit onze moderne, praktische tijd, deze:
Illustratie: Timtoon
De voorganger stelde vast dat wij rond dit verhaal altijd van die praktische vragen stellen. “Hoe zit het dan met de pinguïns uit het poolgebied?” We weten het niet. Belangrijker is wat het verhaal ons wil vertellen.
De opdracht is: Bouw een ark! Het enige waar wij bij het woord ark aan denken is een kolossaal schip vol met dieren. Maar het is ook een plaats waar mensen zich veilig voelen. Zo’n plaats kun je zelf creëren: in je gezin, binnen je kerk, je school, je dorp; een plek waar mensen zich veilig voelen, waar je vriendelijk wordt bejegend en waar ieder zichzelf mag zijn.
Dat bereik je al door zelf vriendelijk te zijn. Positivisme uit te stralen. In het Engels is daar een een uitdrukking voor: change the world by doing one act of random kindness at a time. (Verander de wereld door één willekeurige daad van vriendelijkheid tegelijk te doen.)
De eerste letters van Acts of Random Kindness vormen samen het woord ARK.
Bouw een ark! Na deze preek is die opdracht ineens een stuk minder ingewikkeld….
Een klein peutermeisje bracht het geleerde meteen in de praktijk: zij hielp haar oma.
Ze zat bij oma op schoot. Oma zat halverwege de kerk en wilde graag een foto van de dopeling, maar durfde kennelijk zelf niet naar voren te lopen. Ze stelde haar mobiele telefoon in en zei tegen het kindje: “Maak jij eem een foto van de baby veur oma?”. Het meisje liep met het toestel voor zich uit door het gangpad, ging pontificaal voor de dominee staan en drukte af. “Dat wordt vast een selfie!” verwachtte de dominee. Maar nee; later bij de koffie hoorde ik dat de foto prima gelukt was!
Geef een reactie