Afgelopen  vrijdag schreef ik al over gitaarspelen, dat ik aan het oefenen was voor de Taize-viering. Die was gisteravond.
Vrijdagavond was de generale repetitie met de Op de Helte-cantorij en geloof het of niet: ik kreeg weer een standje van de dirigent. “Er is iets met die gitaar. Het lijkt alsof het tempo wordt opgedreven….”.
Mea culpa. Goed kijken naar de cantrix, Vrieswijk!

Even later kwam cantrix Thysia het podium op om te overleggen over de akkoorden.
“Ik speel deze niet mee” vertelde ik; de akkoorden waren o.a. Fis-mineur en Cis-mineur, te moeilijk voor mij.
kampvuur“Jij bent meer van de kampvuur-akkoordjes” constateerde de cantrix.
Precies! Sinds ik aan de Taizé-vieringen meedoe heb ik al heel wat bijgeleerd, maar er is wel een grens aan wat ik kan. Of wil kunnen. Piety, mijn Taizé-gitaar collega, kan akkoorden bij muziek zoeken. En de Fis-mineur en de Cis-mineur spelen.
Het is heerlijk om met haar samen in het combo te spelen, het ontneemt mij de stress van de ingewikkelde akkoorden, door haar kan ik ten volle van het musiceren genieten.

En dat deden we! Wat een fijne Taizé-viering hadden we. Cantrix Thysia straalde als dirigent een aangename rust uit en liet sommige liederen rustig 5 tot 8 keer zingen. Dat is ook bedoeling van die liederen; je komt in een soort cadans en je laat je meevoeren op de melodie. Sommige liederen durfde ik zelfs mee te zingen.

Vorig jaar zat ik in de kerkzaal tijdens de Taizé-viering. We zaten toen middenin de stress en emotie van Gerard’s ziek-zijn en ik kon de moed niet opbrengen om me in te zetten voor het combo.  Nu zat Gerard in de zaal en ik speelde weer gitaar, deze keer samen met Piety. Het voelde heel erg goed. En voor het eerst twee gitaren, wat een luxe. Als ik nu eens een akkoord mis speelt zij gewoon door.

En die moeilijke Cis-mineur en Fis-mineur?
Piety bedacht dit weekend nog een constructie waarbij de klem op de vierde fret werd gezet. Nu konden we lied in A-mineur spelen. Een kampvuur-akkoordje.
Kon ik toch meespelen!