derde Advent
Vandaag is de derde zondag van Advent. Met de Catharinacantorij zongen we vanmorgen in de viering in Roderwolde.
Klein kerkje, weinig ruimte voorin. De stoelen stonden klaar.
Afgelopen donderdag hadden we geoefend in de opstelling ´zoals we zondag ook gaan zingen´. Maar vanmorgen was het toch weer anders….. na wat schuiven, verzitten en gladstrijken konden we beginnen met inzingen.
Het is altijd heerlijk dat we dan na het inzingen even een kop koffie krijgen. We wandelden naar het jeugdgebouw en dronken onder een hoop hilariteit onze koffie op. De inhoud van die hilariteit zal op dit blog onbesproken blijven, want (zoals een tenor terecht opmerkte) niet alles is geschikt om op deze website met de wereld te delen.
Het was een mooie, ingetogen viering.
Er was een lezing uit Jesaja en één uit Johannes.
Eén zin lichtte de voorganger eruit: ‘Een mens kan alleen ontvangen wat hem door de hemel gegeven wordt.’ Die koppelde ze aan een zin uit een oud Adventsgedicht: ‘Het gaat niet om wat wij bereiken, maar om wat ons bereikt’. Over die zin alleen al moest ik nadenken. In het eerste deel zijn ‘wij’ actief, in het tweede deel passief.
In de overdenking vlocht de predikant deze twee zinnen mooi door elkaar heen.
Wat mij eruit is bijgebleven is dat je als individu maar beperkt kunt bepalen hoe je leven, je toekomst eruit ziet. Je kunt op wilskracht veel bereiken, maar het gaat om wat je gegeven wordt.
In deze adventsperiode zijn we vaak erg druk met de voorbereidingen voor kerst. Het is voor ons pas écht kerst met een mooie kerstboom, een geslaagd kerstdiner, een mooi kerstconcert of een warm kerstfeest. Als het hoogst haalbare benoemde de voorganger glimlachend ‘een witte kerst’…..
Maar écht kerst is het pas als de boodschap tot ons komt: U is heden de heiland geboren, die liefde, licht en vrede brengt. Dat wordt ons gegeven. Dat bereikt ons.
In deze adventsperiode is het goed om daar even op te wachten en daar over na te denken.
Staan wij eigenlijk wel open voor dat licht, die liefde en vrede? Of zijn we alleen maar bezig met het bereiken van onze perfecte kerst.
Tijdens de viering zetten wij als cantorij ons beste beentje voor. We deden zelfs meer dan van ons gevraagd was. Van het lied “Midden onder u staat Hij die gij niet kent” zongen wij vier coupletten. Tenminste, dat stond in de orde van dienst. Er was nog een vijfde couplet, maar daarvan vond predikant dat die woorden niet goed bij de viering pasten.
Onze cantrix, waarschijnlijk blij dat de vorige vier coupletten zo goed gingen, dirigeerde ons enthousiast naar het vijfde couplet toe. Aarzelend zetten we in. Het orgel haperde even; we hoorde Lykle denken; “O! Nog één!?” en hij speelde toen ook maar mee.
Stiekem geniet ik van dit soort onvolkomenheden.
We zijn allemaal amateurs en we doen ons best.
Want net als met ‘échte kerst’ zijn bij een ‘échte viering’ heel andere dingen belangrijk.
Geef een reactie