Voor het eerst sinds weken was ik gistermorgen weer aanwezig bij de viering van onze PKN gemeente. Met de Catharinacantorij werkten we mee aan deze kerkdienst, dus om 08.50 uur waren we al druk met het slepen met stoelen en de piano. Koster Didi deed wat zorgelijk over de ‘vluchtweg’; ons koor zat in de weg of eigenlijk stond de cantrix in de weg. Cantrix stelde de koster gerust: zij zou wel een stapje opzij doen als de mensen wilden vluchten.
Voor op de orde van dienst stond een plaatje van een zoutvaatje en een gloeilamp. Na meer dan vijftig jaar christelijke bijeenkomsten hoef je dan niet meer te raden naar de schriftlezing, dat was het gedeelte uit de bergrede waarin Jezus zegt: “Jullie zijn het zout voor de aarde en het licht voor de wereld.” (Lezen? Mattheus 5: 13-16 in de Basisbijbel>>>)
De dominee had thuis een broodje gebakken. Hij was benieuwd wat de jury daarvan zou vinden en sneed het brood in kleine puntjes. Op de alten-rij werd even gedacht dat we getuige zouden zijn van een wonderbaarlijke spijziging, maar dat was niet het geval.
Er was geen vis bij en er waren ook geen 5000 mensen…..een aantal gemeenteleden kreeg een klein stukje brood; gevraagd naar hun mening riepen ze bijna allemaal tegelijk: “Er zit geen zout in!”
Wat ik altijd op prijs stel in een overdenking zijn handvatten en praktische tips over hoe je het bijbelgedeelte van die ochtend in je dagelijkse leven kunt toepassen. Dat was vanmorgen klip en klaar: hierbij een klein stukje uit het verhaal van de predikant.
Hij begon met de onrust die Donald Trump in de wereld teweeg brengt en wat dat met ons doet. Heel herkenbaar voor ons allemaal: wie voelt zich niet ongemakkelijk bij de berichtgeving over de nieuwe president van Amerika.
Als individu kun je je machteloos voelen. Wat kan ik daar aan doen? Dit:
Heb aandacht voor de ander, benader elkaar liefdevol en benadruk het positieve.
Je bént het zout: maak het leven smaakvol en maak het verschil.
Je bént het licht: straal het uit!
Een bijzonder moment voor ons als cantorij was de gezongen Lutherse geloofsbelijdenis.
De predikant, kind van de jaren ’60, kondigde het lied aan als de geloofsbelijdenis van Maarten Luther King.
Slip of the tongue…..
We hadden ons helemaal het ram-bam geoefend op die partijen. Tom, één van de tenoren, had midi-files gemaakt, zodat we thuis konden repeteren. Dan zit je met het muziekblad op je toetsenbord en maar toerloos herhalen. Maar herhaling is de kracht van de reclame en oefening baart kunst.
We zongen het vanmorgen, driestemmig, helemaal goed.
De gemeente had helemaal niet geoefend. Van Gerard begreep ik dat het nog niet was meegevallen……
Benieuwd naar de viering, het verhaal van de predikant of ons gezang? Je kunt de dienst beluisteren op kerkradio >>> (Roden invullen bij plaatsnaam, viering in Op de Helte op 5 februari).
Hierbij een link >>> naar het interviewtje van Bert met Daniel. (op het zwarte driehoekje onder de foto van Lohues klikken).
