17 maart: Geen cantorij, toch zingen.

Donderdagavond is normaal gesproken mijn cantorijavond, maar ik was er niet.
En toch heb ik gezongen gisteravond. Veel gezongen zelfs.
Gerard en ik waren uitgenodigd door de Christelijke Plattelandsvrouwen van Dwingeloo om een zangavond te organiseren.

Het was een avond die in het teken van Pasen zou moeten staan, maar halverwege maart een hele avond passie & paasmuziek zingen, dat was ons te veel van het goede. We kozen voor een mix van ons repertoire: echt van alles en nog wat. Streektaal, Elly & Rikkert, liedboek, Johannes de Heer, cantorijmuziek en opwekkingsliederen. We hadden een liedblad gemaakt voor de aanwezigen met liederen die men kon meezingen.

We hadden een prachtig koor van rond de dertig vrouwen. We zongen een canon, een meerstemmig nieuw lied door elkaar heen, een paar oude negrospirituals, in totaal 10 liederen zongen we samen, maar we zongen ook liederen alleen als duo. We lazen tussendoor een aantal verbindende teksten voor.
De sfeer was gemoedelijk; met een hele zaal mooie, bemoedigende liederen zingen doet iets met ons. Soms wordt je even opgetild, af en toe speelt er emotie (je neemt altijd je eigen rugzakje levenservaringen mee) maar over het algemeen genieten we heel erg van het met elkaar (al dan niet meerstemmig) zingen.

Bij ons is het al heel lang bekend: zingen is goed voor een mens.
Je zet je zorgen even opzij en je geeft je een uurtje over aan zingen en muziek.
De melodieën zijn fijn om naar te luisteren en de teksten doen de rest.
Mijn fijnste moment?
Met de hele zaal “Groot is uw trouw, o Heer’ zingen.
Niet ‘hip and happening’.
Wel heilzaam.