Schoonzus Alie (ook een Aaltje) stelde begin dit jaar voor om ons jaarlijks ‘dagje oude stad’ (ook wel Aaltje-dag genoemd)  dit jaar in Amsterdam door te brengen.
“Dan kunnen we naar de Hermitage, daar is een tentoonstelling over de Romanovs”.
Wat een wereld-idee!

Gistermorgen stapten we uit de trein op het Centraal Station in onze hoofdstad. We keken onze ogen uit; wij vinden Groningen al een grote stad…..
De ondergrondse metro bracht ons naar het Waterlooplein en even later kochten we een museumkaartje met audio-tour.

Tweeëneenhalf uur later stapten we weer naar buiten. We knipperden tegen het zonlicht; het leek wel alsof we weer een eeuw vooruitsprongen in de tijd. In die tweeëneenhalf uur hadden we de hele geschiedenis van het gezin van Tsaar Nicolas II beleefd. Er hingen jurken, kostuums, en stonden woonaccessoires en er waren veel familiefoto’s.
Maar ook Rasputin en Lenin keken we in de ogen. Er waren oude films, oude muziek, tekeningen brieven: bijna te veel om op te noemen.
Ook kregen we een goed beeld van Sint Petersburg in die dagen. Op het gebied van kunst en cultuur waren er grote ontwikkelingen gaande.  De audiotour vertelde ons allerlei achtergronden en wetenswaardigheden.

Kippevel kreeg ik van het eenvoudige dagboekje van tsarina Alexandra. Aangrijpend is de laatste notitie op 17 juli 1918: ’11 uur. Grijze morgen, later heerlijke zon.’
Minutieus met potlood opgeschreven.
Op de volgende bladzijde was de datum al opgeschreven, maar die bleef leeg….
Die nacht werd het nietsvermoedende gezin met kogelschoten en bajonetsteken ter dood gebracht.
Nog maar honderd jaar geleden.

Na de Romanovs hadden we nog 3 uur om door Amsterdam te dwalen. Van dwalen was niet echt sprake, ik had van te voren een plattegrondje uitgeprint. We liepen naar het Rembrandtplein en genoten daar van een lenteterrasje onder toeziend oog van de meester himself.
Boemelend langs grachten, oude huizen, souvenir-winkeltjes tjokvol tulpenbollen liepen we heel langzaam weer richting Centraal Station, af en toe gehuld in een wiet-wolk van voor of achter ons lopende jongeren.
En wat was er weer veel te zien: de medemens kwam in vele verschijningsvormen voorbij. Kapsels, tattoos, sieraden, kleding…. verbaast u niet, verwondert u slechts.
Men zal ook wel iets van ons gevonden hebben.
Maar deze twee ‘Provincie-Aaltjes’ hadden een onvergetelijke dag!

(lees over andere Aaltje-dagen op 20 augustus 2016 >>> (Deventer) en  4 augustus 2015 >>> (Zwolle).