Het Zeehondencentrum in Pieterburen is landelijk veel bekender dan DoeZoo in Leens. Dat hoor en zie je gelijk: Spaans, Duits,  Engels, Frans en de meest uiteenlopende dialecten uit Nederland. Verder veel informatie bordjes en ondertiteling in drie talen.

We keken filmpjes, leerden van alles over de twee soorten zeehonden die Nederland rijk is en werden uitgenodigd om mee te doen aan een quiz in de bioscoop. Leuk!
We werden als publiek opgedeeld in groepen. Er

Achter de schermen

werden vragen gesteld door middel van filmpjes en plaatjes en dan moesten we als groep overleggen wat het antwoord zou kunnen zijn. Twee jonge kindjes achter ons tetterden hun antwoord al steeds door de hele zaal. Maar dat was niet altijd goed en daarmee brachten ze iedereen aan het twijfelen. Heerlijk om bij te zitten. Bloedfanatieke pubers versus ontwapenende kleuters die om de klip klap riepen “Waai gaan winnen!” Maar wij wonnen; dankzij de jongen in de rij voor ons die al heel goed had opgelet in het informatiecentrum.

… ziek ….

Wij hadden kaartjes gekocht voor de rondleiding “Een blik achter de schermen” om 16.00 uur. We zagen de intake-kamer, waar de zieke zeehonden worden binnengebracht, we zagen de viskeuken, de operatiekamer en de verschillende stadia waarin  de zeehonden worden opgevangen. In fase 1 zijn ze nog heel zwak en in fase 4 kunnen ze al bijna weer worden teruggezet in de natuur.

Na dit erg leuke uitje wandelden we nog even Pieterburen in. “Hier gaan we nog eens fietsen” zeiden Gerard en ik tegen elkaar. “Wat een verrassend mooie omgeving!”
Aan het einde van de dag reden we door het ‘niets’ boven Groningen naar Lauwersoog voor vis en patat in Schierzicht.
“Deze dag krijgt van mij 5 sterren” vertelde Cor toen we uit de auto stapten. Maar er kwam nog één ster bij; ’s avonds zaten we met elkaar rond de tuinhaard en Cor mocht wat oud papier in het vuur gooien.
Inclusief Gerards volledig ingevulde Sudoku-boekje. Zes sterren….