Vandaag was de uitvoering van het koraalmotet “Wachet auf ruft uns die Stimme” in Zuidlaren.
Rond 9 uur zat iedereen keurig in het zwart op z’n plek en konden we beginnen met inzingen.
Spannend vond ik het.

Met de Catharina-cantorij in Roden heb ik ettelijke malen meegewerkt aan een viering en toch was het deze keer heel anders. Maandenlang heb ik me geconcentreerd op de noten, de tekst, de loopjes en de inzetten van het stuk.  In de repetities ging het over de manier van zingen, de uitspraak, de ademhaling. Van haver tot gort kende ik de woorden en de muziek.
En vanmorgen was ik gewoon gast-gemeentelid en was het gewoon een kerkdienst.
Vanmorgen was er net zoals andere zondagen gehannes met het aansteken van de kaars (die even weer uitging), gemeentezang, gesprekje met de kinderen en de gebeden.
Kleine dingen je opvallen. De dominee die na een mooi lied, gezongen met de hele gemeente, zegt: “Hij troont op de lofzangen van zijn volk!” Ja, denk ik dan, zo voel ik het ook.

Het koraalmotet was helemaal geïntegreerd in de liturgie.
In dit blog ga ik niet helemaal uitleggen hoe het precies ging.
Wil je precies weten hoe het ging? Hieronder kun je klikken op een MP3-bestand waar de hele viering op staat. (Alleen het koraalmotet beluisteren? Het begint bij 00.43 min.)

Het stuk dat voor de dienst door het orkestje wordt gespeeld is ‘Triosonate in G minor’ van A. Vivaldi en tijdens de collecte wordt ‘Wachtet auf ruft uns die Stimme’ (van vader Johan Sebastian Bach) uitgevoerd door orgel en viool. En evenals in Roden werd ook hier weer onbekommerd door de mooie muziek heengepraat……

Het was fantastisch om in zo’n groot koor  mee te werken aan deze cantate-dienst.
Van ‘gast-gemeentelid’ werd ik ‘alt in het koor’ en moest het knopje even om.
Kop d’r bij. Opletten.
De uitvoering was mooi, al ging niet alles zoals het hoorde; of zoals we het hadden afgesproken.
In het laatste stuk misten de sopranen een inzet, maar de andere stemmen zongen hun partij wel gewoon door en de sopranen pakten het wel weer op. Waarschijnlijk hebben alleen de ‘kenners’ het gehoord.
Maar voor mij is een perfecte uitvoering niet het belangrijkst.
Vanmorgen vielen alle stukjes van de puzzel van de laatste maanden op hun plaats in deze viering. Bach werd onderdeel van de eredienst; zoals het ook oorspronkelijk bedoeld was.
Het stuk waar we in het Duits zo druk mee waren geweest werd aan het eind van de viering in het Nederlands gezongen. In ‘Op waakt op, zo klinkt het luide’ kwamen alle thema’s even weer voorbij: de bruidegom, de wachters op de toren, het avondmaal en het toekomstvisioen.

Wat een belevenis, zowel religieus als muzikaal.
Na afloop zeiden we als projectkoorleden tegen elkaar: “Tot de volgende keer!”
Wat mij betreft hoeft dat niet lang te duren.

(zie >>> voor deel 4 en de rest van de blogs de serie ‘Wa-ha-ha-ha-ha-chet auf’)
PS: wil je de viering niet alleen horen maar ook zien, kijk dan op Kerkomroep.nl>>> , Zuidlaren, 19 november Dorpskerk en klik op ‘kijken’.

Binnenkort start Wim Opgelder met een nieuw koor.
Belangstelling? Klik hier informatie over KOOR IN OPRICHTING (2) voor een PDF met informatie.