7 januari: Het raadsel van de kerstkaart.

Met onze oudste vriendengroep uit Hoogersmilde hebben wij de vaste traditie dat we de eerste zaterdag van het jaar bij elkaar komen. Gisteravond kwam de hele club bij ons, enerzijds nog voor mijn verjaardag, anderzijds voor de nieuwjaarsborrel.

Tot voor kort kon ik op zo’n avond altijd even bijpraten over ‘onze moeders’ met vriendin Nelly, want haar moeder woont in hetzelfde appartementencomplex als mijn moeder destijds en de dames konden het samen goed vinden. Nu had ze twee enveloppen meegenomen die nog in mijn moeders oude brievenbus waren bezorgd. Het waren een rekening van de apotheek en een kerstkaartje van iemand die niet wist dat mijn moeder overleden is.
Er stonden zes namen in en begeleiding Molenkamp 8.  Tenminste, we denken dat dat er staat. Het is grappig om te zien wat er dan in de vriendengroep gebeurt. Ik wist niet van welke instantie de kerstkaart kwam en iedereen ging zich er onmiddellijk mee bemoeien. Er werd gezocht op de mobiele telefoons met de beschikbare gegevens, onder het roepen van wat het zou kunnen zijn. “Ik kom uut op een adres in Hieken.” riep de een. “Waor is de envelop afstempeld?”
’s Hertogenbosch, daar schoten we ook niet veel mee op.
“Fysiotherapie? Iets van de Boshof? Koersbal? Schilderclubje?”
We kwamen er niet uit. Ken je toevallig een Ronald, Ricks, Dick, Dirk, Jos, Cees of Joep die deze kaart zou kunnen hebben gestuurd?
Het zou voor onze vriendenclub een grote opluchting zijn als we de herkomst van deze geheimzinnige kaart kunnen achterhalen.
08 januari: aanvulling op dit blog. Door de reactie van Maria heb ik het raadsel opgelost.  De kaart is van de woongroep van mijn neef Rieks (en niet Ricks), die in ’s Heeren Loo, een beschermde woonvorm in Ermelo, woont. Inmiddels heb ik contact gehad met de verzorging. Bedankt voor het meedenken!

We gingen over op andere onderwerpen. Gerard kwam er achter dat hij al veertig jaar aan het werk is. Als 16-jarige  ging hij aan de slag bij aannemer Bijlsma in Smilde en hij haalde wat herinneringen op aan die tijd.
Gelijk is er dan iemand die vraagt: O, die aannemer, is dat een broer van die bakker?
Waarop iemand anders over een slager begint; dit soort gesprekken zijn vast onderdeel van een avond met vrienden (lees voor meer details het blog ‘meinse meinse, gebruuk joen verstaand toch ies >>>)  En nee, het was geen familie.

We klonken op het nieuwe jaar, op het goede, bespraken Youp, vertelden elkaar over de kinderen, hoorden over de gezondheidstoestand van ouders en legden de data van onze volgende bijeenkomsten vast; tot Hemelvaartsdag staat er maandelijks een ontmoeting in onze agenda’s. De volgende keer, in februari,  is er geen verjaardag (een jaar heeft 12 maanden en er zijn maar 8 verjaardagen); dan komen we op een zondagmiddag bij elkaar en nemen we allemaal een soort stamppot mee. Dan hebben we een buffet met vier soorten stamppot.

Zo begonnen we het jaar met de vriendengroep die voelt als familie.
Goed om af en toe te beseffen hoe waardevol zulke op het oog ‘gewone avonden’ zijn.