Begin april kreeg ik een appje van vriendin Jeannette. Ze wilde een keer op bezoek komen.  “Kan ik je misschien even ‘uitlaten’ en ergens lunchen?” Ik vond het een wereldidee, maar stelde wel voor om een week of drie te wachten tot ik weer wat sterker was. Dan zou ik wel graag even naar Groningen willen.

Gistermorgen zaten we samen aan de koffie met Deense krakelingen, die symbool staan voor vriendin Wilma met wie we jaren een vriendinnen-trio vormden. Daarna werd ik uitgelaten: we reden naar Groningen en liepen al teutend richting de Vismarkt. Handwerkwinkel, boekhandel, Xenos,  schoenen- en kledingwinkels; Het was heerlijk om even weer door Groningen te slenteren.  We lunchten met een heerlijk luxe broodje en trakteerden onszelf op een glaasje wijn om onze vriendschap te vieren.

Het was tegelijk fijn en vermoeiend. Wat ik merk bij dit soort gelegenheden is dat ik de schrijnende pijn in mijn borstbeen minder voel als ik afleiding heb.  Niet dat het er dan niet is,  maar je wordt er minder bij bepaald.  We praatten intensief over ouders,  werk, familie en tal van andere onderwerpen en we hadden het samen vooral erg gezellig.  Een beter medicijn dan paracetamol .

Gisteravond lag ik op de bank, genietend van de nieuwe CD van Daniël Lohues;
Vlier heet die.
Gekocht in Groningen, cadeautje voor mezelf.

Soms is het goed dat je eens wordt uitgelaten!