Af en toe deel ik mijn yoga-avonturen in Roderesch op dit blog.
Het leuke aan de vrijdagmiddag bij Trijntje is dat we iedere week iets anders doen.

Gistermiddag gingen we oefeningen doen met een rol.
Op de foto hiernaast zie je het paarse yogamatje, een kleurig kussentje, een rode deken (om over je heen te doen bij de ontspanningsoefening aan het einde), mijn blauwe verfrommelde handdoek en het lichtblauwe ding is ‘de rol’. Eerst gingen we die rol rechtop zetten en gebruiken als ‘evenwichtbewaarder’ bij oefeningen op één been. Ook gingen we hurken bij de rol.
Trijntje wees ons erop dat we daarbij de bekkenbodem aangespannen moesten houden.
Zij had een verhaal gehoord bij de eerste aflevering van dit seizoen van ‘Anita wordt opgenomen’, vanuit een vrouwengevangenis. Op de afdeling visitatie moeten de vrouwen zich helemaal uitkleden en een aantal keren hurken. Dan komen er soms mobiele telefoons en zelfs opladers uit ‘hun lichaamsholtes’. “Eigenlijk” zei Trijntje “zouden je bekkenbodemspieren zo sterk moeten zijn dat wat je daarin stopt blijft zitten als je hurkt.” Net als bij Anita stond de verbazing over dit verhaal in vraagtekens en uitroeptekens in tekstwolkjes boven ons hoofd.
(Klik hier >>>> voor een link naar die aflevering).

Later in de les werd de rol in de lengte op het matje gelegd en was het de bedoeling dat je daarop ging liggen.
Je zult begrijpen: dat ligt niet heel ontspannen.
Ondertussen hoorden we Trijntje zeggen: “Als je hoofd er af valt….”
Ze bedoelde van de rol, maar bij mij flitste even de guillotine door m’n hoofd.
Als ons hoofd eraf viel moest er óf een kussentje onder, óf we moesten met ons achterste iets naar beneden.
Met de rol hinderlijk aanwezig onder onze rug gingen we vervolgens oefeningen doen met armen en benen.
Benen optrekken en afzonderlijk van elkaar strekken.
Gewichtjes in je handen en dan je armen ongeveer tien centimeter van de grond houden.
“Strek je armen zo vér mogelijk uit. Alsof je gevierendeeld wordt!” zegt Trijntje op bedaarde toon.
Na de vrouwengevangenis en de guillotine gaan we kennelijk nog een stukje verder terug in de tijd en komen we uit bij Middeleeuwse martelmethodes.

Maar ons hoofd valt er niet af en we worden niet gevierendeeld.
Sterker nog: als je iets niet kunt doe je het niet.
Voor mij is het heel goed om deze wekelijkse onderhoudsbeurt voor mijn lichaam/spieren te ondergaan.
Daarbij hebben we het met elkaar erg gezellig en we delen de ervaringen van het gezamenlijk lijden.
Gedeelde smart is halve smart.

Benieuwd naar verhalen van vorige lessen?
12 oktober: Omhels de bal >>> 
26 september: Een blok beton >>>
17 februari: Wat voor groet?! >>>
19 januari: Yoga met een verhaaltje>>>