“Wat was vandaag de waarde van mijn dag?”
Door dit blog is dat een vraag die ik regelmatig aan mezelf stel; deze website staat vol met verhalen over de waarde van mijn dagen. Misschien krijg je als lezer de indruk dat het bijna altijd feest is in huize Waninge, maar dat komt omdat ik alleen het positieve benadruk. Negatief nieuws is er al genoeg, daarvoor hoef je maar een krant op te slaan.

Na de wekelijkse boodschappen dronk ik vanmorgen koffie met iemand van mijn leeftijd die drie weken geleden ook een open hartoperatie heeft ondergaan.

Eerlijk gezegd zag ik er wat tegenop. Van mezelf weet ik dat ik heel goed ben in het wegdrukken van dingen die gebeurd zijn. Je kunt er wel lang bij stil blijven staan en het er steeds over hebben, maar daardoor blijft het ook lang een grote rol in je leven spelen en na een half jaar revalidatie was ik er wel klaar mee. Toen bekend werd dat deze vriend dezelfde operatie moest ondergaan kwam mijn eigen hartoperatie en de nasleep daarvan weer terug in mijn hoofd. Zijn vrouw hield me op de hoogte van de gang van zaken voor, tijdens en na de ingreep en toen hij weer thuis was, was ik blij voor hem dat het goed gegaan was, maar ik heb even afstand genomen.

Vandaag hebben we het er samen over gehad. Gewoon even van hart tot hart bijpraten. Ons hart luchten, want: herkenning.
De pijn, de emoties, de reacties uit de omgeving: je hebt als ervaringsdeskundigen aan een half woord genoeg.
Wat we allebei ervaren: we hebben een erfelijke ziekte die de hartproblemen veroorzaakt, doen er qua voeding, levensstijl en beweging van alles aan, maar dat helpt niet tegen de ziekte. De frustraties daarover komen mij soms de oren uit en ook mijn gesprekspartner worstelt met dat gegeven. “Krijg je een folder over hoog cholesterol en wat je daartegen kunt doen, maar dat doe ik allemaal al!”
Precies.

Een waardevolle morgen, in meerdere opzichten.
Hartverwarmend.