Toen ik in het voorjaar werd gevraagd door de Toerustingscommissie van onze PKN-gemeente om een avond te verzorgen voor het winter-activiteitenseizoen wist ik al wat ik wilde doen. Dit jaar wilde ik iets doen waar ik mezelf voor zou opgeven als het werd aangeboden. Iets met handwerken of zo, iets creatiefs.
We gingen kerst-engelen haken. Maar het thema van het winterseizoen was ‘In gesprek’ en niet ‘Haak maar aan’ dus tijdens het haken zouden we het dan hebben over engelen.
Dinsdagavond zat ik met 18 vrouwen in een zaaltje in Op de Helte; spannend vond ik. Hoe zou het gaan? Van te voren had ik voor iedere deelneemster een ‘goody bag’ gemaakt met daarin de beschrijving van 2 engeltjes en een bolletje wit haakkatoen.
Verder had ik alvast wat engelen gehaakt om als voorbeeld op tafel te kunnen leggen.
Het kleine engeltje haken kostte mij ongeveer 20 minuten, het haken van de iets grotere, het onderzettertje, kostte een klein uur.
We hadden twee uur voor deze workshop, dus ik dacht: ‘Twee engeltjes haken moet kunnen’.
Dat had ik inderdaad redelijk goed ingeschat, alleen hadden we niet allemaal ervaren haaksters aan tafel zitten.
“Nou, ik denk dat ik toch al twintig jaar geen haaknaald in de handen heb gehad!”.
En iemand die ik had ingeschat als een ervaren handwerkster zei: “Nee joh, ik borduur alleen maar heel veel, haken deed ik vroeger nog wel eens….”
Aan de tafels links van mij zaten drie dames op rij die vooral in het begin moeite hadden om op gang te komen.
Aan de andere tafels waren het ook niet allemaal ‘gevorderden’ maar ik zag deelnemers elkaar helpen met het lezen van de patronen en het uitvoeren van de steken.
Mini-boom-engeltje
Het was een geteut en geklets van belang. Een greep uit de tafelconversatie:
– Wat is het verschil dan tussen een halve en een hele vaste?
– Ja, een stokje weet ik wel. Maar een dubbel stokje? Twee keer de draad omslaan? En dan hoeveel keer doorhalen?
– Kijk maar even mee.
– Waar zit dat gaatje dan waar je moet insteken!
– Het ziet er heel anders uit als op het plaatje….
Het was de bedoeling dat we, als iedereen aan het haken was, het zouden hebben over
Engel-onderzettertje
engelen. Nou, iedereen was behoorlijk in gesprek. Met elkaar vooral. Er kwam niet veel van de engelen…..iedereen was aan het tellen, uitzoeken, afkijken, overleggen: we hadden het veel te druk met ons haakwerkje!
Er was nog wel een ontroerend verhaal van één van dames die vertelde dat haar twee kleinkinderen haar engelen waren.
“En het bijzondere is: Ik ben nooit moeder geworden en nu ben ik toch oma!”
Ze had vroeger pleegkinderen in huis gehad en één van de kinderen, nu een vrouw van rond de veertig, was haar als een dochter geworden.
“Engelen zijn die kleinkinderen voor mij. Maar soms staat er een ‘b’ voor…..”
De meeste haaksters kregen twee engeltjes af en wie ze niet af had nam het mee naar huis.
Voor de handwerksters onder mijn lezers: wil je ook een engeltje haken?
Onderaan dit blog vind je twee linken naar PDF-bestanden met een haakbeschrijving, een teltekening en een foto.
Als bonus bij het blog van vandaag!
Geef een reactie