Gistermiddag tijdens de FysiYoLates vroeg Trijntje ons of we ons wilden voorstellen dat we een lappenpop waren. We lagen op onze buik, moesten het rechterbeen over het linkerzwaaien, zodat je, draaiend over je heupgewricht, in de zithouding kwam. In het begin mochten we daarbij onze handen/armen gebruiken om omhoog te komen, maar als ‘lappenpop’ moesten we de benen en het heupgewricht het werk laten doen en de armen alleen maar mee laten zwieren.
Nou hadden die benen en dat heupgewricht daarvoor ook al enkele pittige oefeningen moeten doen, dus je begrijpt: deze lappenpoppen konden ook zuchten.
Met dat gedraai van ons ons lichaam leken we overigens in mijn ogen meer op wentelteefjes dan op lappenpoppen…..

Toen ik na de thee opstond voelde ik mijn rug en mijn spieren al.
“Ik moet even in beweging, anders wordt ik alleen maar stijver” vertelde ik aan Gerard en bedacht dat ik wel iets kon bakken.
Van vriendin Jeannette uit Woudsend had ik bij haar laatste bezoek ‘speculaas-mix’ gekregen. “Dit is beslist eenvoudiger klaar te maken dan dat suikerbrood van toen” zei ze erbij. (lees hierbij ‘Sûkerbole’ van 8 december 2015 >>>)>

Bij de speculaasmix die in het pakje zat hoefde ik alleen maar boter en drie eetlepels water te doen. Dan alles tot een deegbal kneden en met een deegrol uitrollen tot een plak van ongeveer een halve centimeter. Daarna bestrijken met losgeklopt ei en dan 25 minuten in de oven op 170 graden. Een stuk simpeler dan wat de kandidaten in ‘Heel Holland bakt’ moeten doen en het is wonderwel gelukt. Op de foto links zie je de uitgerolde deegplak, ik sneed er ruitjes van.
Ook geïnteresseerd in de speculaasmix? Je hoeft er niet voor naar Woudsend, je kunt het online bestellen:  hierbij een link naar de website van de Molen ’t Lam>>>.

Toen Jon gisteravond rond 17.00 u thuis kwam uit Groningen (hij heeft sinds 1 januari een kamer en gaat binnenkort verhuizen) hadden we koffie voor hem én verse speculaas.
Die lag af te koelen op het aanrecht.
Na één stuk leek het hem beter dat ik de speculaas even ergens anders neerlegde.
Gisteravond hadden we speculaas bij de koffie.
“Als één zo’n stuk je te groot is, mag je het ook doormidden doen, hoor” merkte ik op.
Wim en Jon: “Ha, ha! Te groot!  Ha, ha!”

Jon heeft zich inmiddels, net als Wim, al helemaal aangepast aan de familie Waninge.