3 april: Lanzarote 1 – Oorverdovende stilte.

“Na Lanzarote staat er niets in mijn agenda” merkte Harriët twee weken geleden op.
Voor mensen die dit blog lezen en niet tot onze ‘inner circle’ behoren: even bijpraten.
Vorig jaar waren Gerard en ik 35 jaar getrouwd. In het paasweekend van 28 maart zouden we dat met ons hele gezin gaan vieren; we hadden een vijf-daagse vakantie geboekt met een all-inclusive-arrangement in Lanzarote. Tot onze grote teleurstelling moesten we de reis annuleren omdat ik begin maart met hartklachten werd opgenomen in het ziekenhuis en precies in het geplande vakantieweekend  werd geopereerd.
Pasen 2018 werd een heel andere belevenis dan we ons hadden voorgesteld, maar de dankbaarheid over dat ik er nog was overheerste.
“Liever met jou aan de Boskamp dan zonder jou op Lanzarote” vonden de dochters.

“Dan gaan we toch gewoon volgend jaar?” zei Gerard en boekte exact dezelfde vakantie in exact hetzelfde weekend; wij doen niet aan bijgeloof.
Dit jaar kon het doorgaan: vrijdagmorgen vertrokken we om 07.30 uur vanaf Schiphol naar Playa Blanca.

…. het plaatje in de folder…

Het plaatje in de folder van reisbureau  Jansma komt overeen met onze foto’s.
Vijf dagen trokken we met z’n achten op en genoten van één van de mooiste vakanties die ik ooit heb beleefd. Het all-inclusive-concept was helemaal nieuw voor ons en we hebben ons er volledig aan overgegeven. Maar we verbleven niet alleen op het park, we hadden twee huur-auto’s, dus we hebben ook het eiland verkend en bijzondere plekken bezocht.

Vannacht kwamen we om 04.30 uur thuis na een heerlijke laatste vakantiedag en een vermoeiende terugreis.
Vanmorgen werd ik om 09.30 uur wakker.
De stilte was oorverdovend.

Van te voren kregen we van vrienden, familie en kennissen te horen hoe we het zouden vinden.
“Na vijf dagen ben je er hartstikke zat van!” was één van de voorspellingen.
Ze kregen geen gelijk.
Ontheemd zit ik aan mijn ontbijtje vanmorgen.
Op mijn bordje geen ‘mijn keuze uit het buffet’ maar een laatste beschuit uit een pak.
In allemaal kleine stukjes omdat ik dat pak na het boodschappen doen vorige week op de grond had laten vallen.
In de groepsapp sturen we elkaar ontbijtfoto’s van o.a. havermoutse pap  die vergezeld gaan van opmerkingen als: ‘Wennen. Keer 500.”
“Mijn hoofd: oké, wanneer spreken we af met de rest voor ontbij- oh wacht…”
“Ik moet het doen met automatenkoffie op mijn werk”
“Ik mis mijn croissantjes.”

Een collectieve after-vacation-dip.
Na een eerste opruimronde door het huis pak ik mijn tas en koffer uit.
Bij ieder ding wat ik uitpak heb ik een herinnering.
Een prop papier waar gisteren een broodje bacon-kaas-tomaat in zat op het vliegveld  van Arrecife vlak voor het inchecken gaat bij het oud papier.
Het boek dat ik las aan de rand van het zwembad is uit en gaat terug in de boekenkast.
Het klaverjasscorebloc met drie ingevulde bomen doet me denken aan de bar waar we ’s avonds met elkaar spelletjes zaten te doen. En aan de heerlijke sangria met ijsblokjes en een stukje sinaasappel.
Toegangskaartjes, bonnetjes van terrasjes, kaartjes en plattegrondjes.
Zucht.
Even bewaren nog.

De komende weken zal ik af een toe een blog schrijven over onze avonturen op Lanzarote.
Eerst maar even bijkomen.
Gelukkig hebben we de foto’s nog; vanavond begin ik aan het huwelijksjubileum-fotoboek.

Hierbij een overzicht van alle blogs in deze serie:
1. Oorverdovende stite
2. Hoe lang? Hoe moe?
3. Een vulkaan
4. Bezit uw ziel…
5. Chocolademelk….eeehm saus?
6. Tijd vergeten.
7. Waninge’s in een resort
8. Flora, bijna geen fauna.
9. All inclusive
10.Een beeld voor  de voorouders.
11. ‘Iet ies carnaval!’