8 april: Schilderen. Ik?

Zaterdagmiddag kon je de lente ruiken; dat kwam goed uit, want ik ging hem schilderen. Ik had me opgegeven voor de workshop ‘Lente in de lucht’ verzorgd door Judith Oosterhuis. Schilderen op hout was de bedoeling deze keer. Voor mij is de ondergrond eigenlijk onbelangrijk, want in schilderen blink ik niet uit, ook niet op maagdelijk wit papier.

Judith nam ons eerst mee naar buiten om de lente even te voelen. De zon piepte door de bewolking heen en we bewonderden de blauwe druifjes,  anemonen,  seringen en de nieuwe uitlopers van blaadjes aan de appelboom naast De Deel. Ze las er een mooi, zelfgemaakt lentegedicht bij voor en daarna zochten we binnen wat ‘inspiratie-plaatjes’ bij elkaar.

Voordat we gingen schilderen maakten we eerst met kleurpotloden een schets van wat we gingen maken. Voor mij staat deze lente in het teken van de ‘omleidingsborder’, dus dat ging ik op hout schilderen: narcissen en blauwe  druifjes .

Wat gebeurt er met verf als je op hout schildert?  Judith, die zich 3 dagen lang suf geschuurd had om mooie,  gladde, plankjes te krijgen,  had geen tijd meer gehad om het uit te proberen, dus ze was zelf ook heel benieuwd naar wat het resultaat  zou zijn.

Het was verbluffend. De nerven en noesten in het hout gaven prachtige effecten.  Dat is het mooist te zien in het werk van Aukje.  Zij schilderde een strandpaal aan de kust, waarbij zand, zee, golven en strand door het hout in een prachtig naturel lijnenspel samenvloeien.

Wat kwam er terecht van mijn narcissen en blauwe druifjes? Het is redelijk gelukt.  Wat ik voor ogen had kwam op het hout; gebrek aan schilderservaring maakt dat het wat onbeholpen oogt als je het naast de andere werken zet.  Wat een kunstwerken zijn er tot stand gebracht zaterdagmiddag.  Op de website van onze PKN-gemeente heb ik een minder persoonlijke versie van dit blog gezet.  Daar vind je ook het gedicht van Judith en foto’s van alle schilderijen en hun maaksters. Hierbij een link naar die pagina >>> .

Een workshop van Judith beschouw ik altijd als een cadeautje voor mezelf.  Even uit de drukte van wat allemaal moet,  drie uur creatief met je handen bezig zijn en ondertussen een beetje kleppen en beppen met deze en gene. In de loop van de tijd heb ik geleerd dat ik bij dit soort workshops niet heel moeilijk  moet willen doen. Daarom was ik zaterdagmiddag al drie kwartier voor het einde klaar.  Dan geniet ik er van om bij de tafels langs te lopen en de andere deelnemers gade te slaan. Foto’s maken.  Judith voorziet iedereen van advies. Ze zegt bijvoorbeeld : “Waar komt de zon vandaan?  Aan die kant breng je dan wat lichtere tinten aan.” Ook onderling helpen de deelnemers elkaar.
Ondanks het feit dat ik me normaal gesproken graag overal mee bemoei, hield ik het zaterdagmiddag bij kijken en luisteren.

Benieuwd naar de vorige workshops? Hierbij een link naar ‘Stof in lood’>>>, van daaruit kun je doorlinken naar ‘Schilderen zonder penselen’ en ‘Woord en beeld’.