10 november: Comfortzone.

Een workshop van Judith Oosterhuis; als ik in de gelegenheid ben ga ik daar graag naar toe.
In de aankondiging stond: In deze workshop maken we een collage van beeld en eventueel tekst. Hiermee vertellen we ons eigen verhaal of dat van een dierbare aan de hand van beeldmateriaal. 

Gistermiddag fietste ik rond 14.00 uur naar De Deel met een plastic mapje met kopieën van foto’s uit het leven van mijn vader. Voor mijn moeder heb ik in de laatste jaren van haar leven een Levensboek gemaakt, (zie 23 oktober 2016 Levensboek>>>), maar mijn vader overleed al voordat ik überhaupt aan een levensboek had gedacht.
De collage zou mijn vader als onderwerp hebben.

We gingen werken met verschillende soorten gekleurd papier, decoratief plakband, plaatjes uit tijdschriften, lijm, stempels, kantrandjes en stiften.
Voordat ik gistermiddag kwam had ik al een idee van wat ik ging doen, maar dat was niet bij iedereen zo.
Tegenover mij zat Hetty te mijmeren boven haar foto’s: “Ik heb nul inspiratie…” maar gelukkig voor haar kwam die toch nog.

Sommige meegebrachte foto’s kon ik niet gebruiken; ik had bijvoorbeeld een foto van de kerk in Hoogersmilde, maar die was veel te groot. Van sommige foto’s moest ik mijn moeder afknippen en sommigen kon ik niet kwijt: te veel.
Ik koos de kleur groen om randjes langs de foto’s te maken en ik koos voor een collage met lijstjes die boven en naast elkaar staan.
(Klik op de foto voor een vergroting.)

Moet ik voor een workshop bij Judith anders altijd uit mijn comfortzone ( ik kan bijvoorbeeld helemaal niet schilderen, kleien of anderszins vormgeven), deze middag zat ik midden in die zone helemaal gelukkig te knippen en te plakken.
Mijn ding.
Foto’s, herinneringen, fröbelen.
Het was heerlijk.
En helend.
Na elf jaar mis ik mijn vader soms nog en fysiek bezig met zijn leven maakte dat mijn hoofd ook even vol zat met hem.

Wat een fijne invulling van een vrije zaterdagmiddag.
De volgende workshop van Judith staat alweer in mijn agenda: zaterdag 25 januari.
Schetsen in stilte in de Catharinakerk.
Dan weer ùit mijn comfortzone dus.
Dat geldt voor het schetsen maar ook voor de stilte.