Een collega-alt van de cantorij haar het slim drok had van ’t sommer.
Heur moe was nao een ziekbed overleden en daorna weur het huus verkocht en mus de huusraad opruumd worden. In 2017 zat ik zölf in die umstandigheden, dus ik weet hoe meu a’j dan weden kunt van alles.
“Ik heb nog wat koningshuisspul voor jou!”
O, altied goed, kom maor brengen.
Maar ’t was niet goed dizze keer; het waren namelijk gien boekies of bladen, maor koppies, bekers, trommelties en borden met Wilhelmina, Juliana, Beatrix en WA & Maxima.
Daor heb ik nou niks met. “Laot die deuze maor hier, ik moet toch nog hen ‘het Goed’, dan neem ik dit geliek met” zee ik tegen heur.

In de deuze zaten niet allent die ‘Oranje-memorabila’, maor ze haar d’r ok wat Drentse boekies en twee boekies over Smilde bij daon; heur familie kwam daorvot.
Boekies die ik nog niet kende.
“O, eem kieken…..”
Nou, dat eem weur een kwartier en toen kostte het nog meuite om de boekies weg te leggen. Diezölfde aomnd zat ik d’r met op de bank: de geschiedenis van ‘de Smilde’ en van de Koepelkarke.
Veul was al bekend, maor veul ok niet.

Op de leste pagina van het boekie kreeg ik antwoord op een vraoge waor ik as puber  al neisgierig naor was. An de Rieksweg, waor ik altied langes fietste hen de MAVO, stiet een mooi groot huus, waor het bedrief van Popken in zat.
Op het huus stun ‘Nieuw Salverdt’. Volgens mien va was het een olle marechausseekazerne. “Maor waorum het dat dan Nieuw Salverdt?”
Dit is het antwoord: Het huis Nieuw Salverdt heeft al vele heren gediend. Het is van oorsprong een boerderij geweest in eigendom van de familie Salverda, die in Franeker ‘een tichelwerk’, een steenfabriek exploiteerde. Deze tichelwerker is vermoedelijk naar Smilde gekomen, omdat hier brandstof, turf, te krijgen was voor zijn bedrijf.h
In latere jaren werd het verbouwd tot marechausseekazerne en zijn er nog twee zijvleugels aangebouwd. In de schuur van de vroegere boerderij waren paarden gestald.
(meer info? zie >>>).

As ex-Oldesmildiger is het prachtig um zukke boekies nog ies in te kieken en deur te lezen.
Ik vun bijveurbeeld nog een mooie, olle foto uut 1904 van de stienfebriek waor as mien va warkte en een foto van de melkfabriek ‘Nooit Gedacht’ uut 1915. (klik op de foto veur een vergroting).  Over dat pand schreef ik al ies een blog met de titel ‘Spookgebouwen‘. Daorop stiet een foto zoas het er uutzag in 2017; het is nou hielemaol niet meer um an te zien.

De boekies staot inmiddels bij oons in de kaste en ze gaot niet naor ‘het Goed’.
D’r komt nog al ies Smildigers bij oons over de vloer; dan ku’we ’t d’r nog ies over hebben.