22 maart: Ruinen 5 – Allemaal familie?

Op onze fietstocht door het Dwingelderveld deden we het plaatsje Pesse aan, ik schreef er al over in deel 4 van deze blogreeks.
“Eigenlijk wil ik daar wel even op het kerkhof kijken” zei Gerard van te voren.
Het was nog even zoeken waar dat kerkhof was; we vonden het op de secundaire weg van Pesse naar Hoogeveen.
Het is een klein kerkhof. Het bijzondere voor ons is dat daar heel veel Waninge’s liggen.
Gerard vertelde in zijn blogs ‘Verborgen en herinnerd verleden’ over zijn vader. (klik hier voor deel 1 en deel 2.)
We weten dat de vader van Gerards opa Hendrik Wichers Waninge heette, hij leefde van 1821 – 1874.
Hij woonde in Pesse en had vier kinderen: Wicher, Femmigje, Hendrik (Gerards opa)  en Geert.
De Waninge’s die op dat kerkhof liggen zijn dus wel familie van Gerard, maar heel ver weg.

Het was bijzonder om daar te lopen tussen al die stenen met oer-Drentse namen en daar zo vaak de naam Waninge te zien staan.
We hebben nog wel gezocht naar de graven van Gerard’s opa en oma, maar die hebben we niet gevonden.
We weten ook niet of ze daar wel liggen, ze kunnen ook in Beilen begraven liggen.
Wat we wel vonden was het graf van ome Geert en tante Hendrikje.
Tante Hendrikje was een halfzus* van Gerard’s vader. Toen hij tien was kwam hij bij haar en haar man in huis.
Gerard is naar deze ome Geert genoemd; we haalden herinneringen aan hem op.
Ome Geert was er trots op dat hij vernoemd was, maar vond het wel jammer dat hij Gerard werd genoemd en niet Geert.
Als ome Geert op bezoek kwam moest iedereen dus Geert zeggen, dat vond ome Geert fijn.
Maar dat is natuurlijk geen doen. Zus Hennie, een tiener destijds, vergat het dus ook prompt en stond boven aan de trap te bléren:”Géééraaaard!”
“Ik zag hum wel kieken….” zei Gerards moeder daar later over.
Ook ik heb ome Geert nog gekend; we zijn nog bij hem geweest met baby Frea.
Ome Geert was toen al oud, hij kon niet meer op kraambezoek komen.

Het was leuk om zo even samen een klein stukje familiegeschiedenis te beleven in Pesse.
Op zoek naar je wortels; op deze manier geven we vorm aan ons eigen ‘Verborgen verleden’.

*Zanting was de naam van de eerste man van de moeder van Va Waninge.
Ze heette in haar 1e huwelijk Marchje Zanting-de Weerd en in haar 2e huwelijk Waninge-de Weerd.

Benieuwd naar de andere delen uit de ‘Ruinen-blogreeks’?

1. Van schaatsijs naar softijs. 
2. B&B ‘de Beddestee’
3. Wel honderd lammetjes! 
4. Fietstocht Dwingelderveld
5. Allemaal familie
6. Ommetje met Bram de Ram
7. Coucangé 

Wat in het vat zit:

8. Van landgoed naar plaggenhut
9. Gehaakt lampionnetje