Zondag 4 juli beloofde lelijk te verregenen; tot het begin van de middag zaten we heerlijk in het zonnetje met een kop koffie en een goed boek/vishengel, maar Buienradar beloofde na 14.00 uur grote plenzen water. Niet fietsen, niet wandelen dus, maar we bedachten iets anders waaraan ik mijn hart kon ophalen: we bezochten slot Loevestein

Rond 14.00 uur  doemde het kasteel al op vanachter  de immense muren.
Eenmaal binnen kregen we bij het toegangskaartje een grote sleutel aan een keycoard om de hals; die had je nodig voor het beluisteren en bekijken van informatie. Het kind in mij vindt dat al prachtig.

Het eerste deel van de bezichtiging was gesitueerd in het kazernegedeelte van de vesting.  In vitrines lagen dingen die waren opgegraven op het terrein van Loevestein: een mooi chronologisch overzicht van de ontwikkeling van de mensheid in dat gebied.
In het slot waan je je vijf eeuwen terug in de tijd.  Loevestein is natuurlijk het meest bekend door de ontsnapping van Hugo de Groot in een boekenkist.  Dat was in maart van dit jaar 500 jaar geleden; ter gelegenheid  daarvan was er een tentoonstelling over De Groot ingericht.

…zaal met de stemmen….

We begonnen onder in de gewelven van het slot en kwamen ondertussen van alles te weten over het slot en zijn bewoners.  In de ruimte waar Hugo de Groot twee jaar gevangen zat stond een schilderij van hem en werd zijn geschiedenis  in beeld en geluid verteld.  Een van de mooiste dingen van deze  tentoonstelling was ‘de zaal met de vele stemmen’.  In glazen bollen las je informatie over wat Hugo de Groot heeft betekend op het gebied van oorlogsrecht,  de vrijheid van godsdienst/meningsuiting,  het internationaal recht, het publiekrecht en het zeerecht. Over al die onderwerpen kon je kopstukken op dat gebied ( o.a. André Kuipers over de ruimte) horen vertellen over de grote invloed die het gedachtegoed van Hugo de Groot nog steeds heeft.
Wist ik allemaal niet. In mijn brein was alleen die boekenkist blijven hangen, terwijl de man die daaruit ontsnapte één van de grootste, internationaal erkende  Nederlandse geleerden was.

Op de zolder konden we onze sleutel gebruiken voor verhalen van andere mensen die in of om het slot woonden.  Je klimt op smalle trapopgangen waar op de uitgesleten reden al eeuwenlang voetstappen worden gezet en je loopt door sober aangeklede ridderzalen. In een van de zalen zat een vrouwelijke gids die mooie verhalen kon vertellen.  Je kon zien dat ze genoot van wat ze aan het doen was.  Kinderen konden met alle vragen bij haar terecht. “Kregen kinderen in de middeleeuwen echt bier en wijn te drinken?” “Ja.  Maar toen was alles heel anders dan nu…. ” Toen ik haar even alleen sprak vertelde ze dat ouders haar vaak vertelden dat ze niet wisten dat geschiedenis zo leuk kon zijn.  Het is maar net hoe je het brengt. Hierbij een link naar de website van Slot Loevestein.

Loevestein verdient een compliment voor hun inspanningen om het verhaal van het slot én Hugo de Groot onder de aandacht te brengen en te houden.  s Avonds bij het eten zei Gerard: “Je hebt je sleutel nog om…”

Ik heb hem nog. Hij hangt aan ons prikbord in de woonkeuken. Een mooi souvenirtje; het herinnert me steeds even aan die verregende zondag die uiteindelijk zo’n mooie reis door de Nederlandse  geschiedenis opleverde.

Benieuwd naar de andere delen in deze serie?
Hierbij een link naar deel 1, onderaan dat blog vind je een overzicht van alle tien delen.