Halverwege de middag realiseerde ik me ineens: “Ik heb ja nog geen blog voor vandaag.”
Er staan eigenlijk genoeg blogs op voorraad bij de concepten, maar ik dacht even na over wat voor mij vandaag de waarde van de dag was.
Het was een app-gesprek met oudste dochter Frea, die deze week samen met Jon en Carlijn & Wim geniet van een week ‘Buitenkunst Drenthe’.
Kamperen in de bossen  van Westerbork en dagelijks meedoen aan workshopprogramma’s in verschillende disciplines: theater, dans, muziek, zang, beeldende kunst en schrijven.
Hierbij een link naar de website van Buitenkunst Drenthe.

Ik kreeg een foto toegestuurd.
Een stuk van een partituur. ‘Sequenz. No 1. Dies irae.’
Ooohh…… uit het requiem van Mozart.
Die gingen ze vierstemmig instuderen en vanavond zingen bij een tableau vivant (levend schilderij).

Dan ben ik gewoon stinkend jaloers.
Op vrijdagmiddag in een tent in een bos in Westerbork Mozart zingen, dat wil ik ook.
Maar ik moest op deze vrijdagmiddag iets anders doen: er stond voor vandaag nog een huishoudklus op mijn lijstje.
Wc’s en badkamer soppen, uitgebreide beurt deze keer.
Het negatieve gevoel draaide ik om in iets positiefs.
Op mijn telefoon zocht ik op de Spotify-app een mooie uitvoering van het Requiem van Mozart; zo’n ouwe die nog zo heerlijk langzaam gaat.
Oortjes op en genieten van dit prachtige stuk klassieke muziek.
Toen had ik me al weer verzoend met het idee dat ik geen Mozart ging zingen in een tent in een bos in Westerbork.

Muziek spoelt het stof van het dagelijks leven van de ziel.

Benieuwd naar wat Frea vanavond gaat zingen?
Klik hier voor een video op YouTube  met een uitvoering van het stuk.
Even voor het beeld: in het bos in Westerbork zijn geen pauken en violen.
En ik schat in ook geen dirigent met een stropdas……