‘De 24 uur van’  associeren we vaak met motor- of autosport, maar daar heeft dit blog helemaal niets mee te maken.
Met mijn neef Jan en zijn vrouw Janny  spreken Gerard en ik twee keer per jaar een zondag af: in het voorjaar bij hen en in het najaar bij ons.  Zo’n zondag verloopt altijd volgens een vast patroon: koffiedrinken,  borrelen,  eten,  wandelingetje,  theedrinken en dan naar huis. We praten de hele dag honderduit,  bekijken elkaars foto’s en verbazen ons steeds weer over de tijd die voorbijvliegt op zo’n zondag.

Begin dit jaar werden we uitgenodigd voor ‘de 24 uur bij Jan & Janny.  “Dan kunnen jullie de fietsen wel meenemen! Dan blijf je een nachtje slapen en hebben we meer tijd om samen door te brengen.”

Wat een wereldidee! Met een pyjama  en tandenborstel in de tas stonden we zaterdag rond de middag bij hen op de stoep. We werden gastvrij onthaald,  zetten onze spullen in de logeerkamer en begonnen met koffie en een lunch. Het zou laat in de middag gaan regenen,  dus we besloten niet te te lang te wachten met een fietstocht door de omgeving. Jan en Janny  zijn vorig jaar verhuisd van Apeldoorn naar Epe: dat betekende dus voor ons een fietstocht door  onbekend gebied. Vaassen,  Emst en Niersen waren plaatsjes waar we langs kwamen. We dronken thee op een terras en aten een mandarijntje op een bankje in het bos. Het hoogtepunt van de fietstocht was voor mij de wandeling in het park van kasteel Cannenburg. Even dacht ik dat het knorrige jurylid van ‘De slimste mens’ afstamde van de stichter van het kasteel, maar het bleek Maarten van Rossum met een u te zijn. Meer weten over dit kasteel? Hierbij een link naar hun website.
Op de afbeelding (klik op de foto voor een vergroting) zie je kasteel Cannenburg. Deze foto is genomen vanaf het ‘Kersendijkje’, een fietspad dat langs het kasteel loopt.
Dat lag niet op de route, maar daar wou ik wel langs; ik had nog geluk dat Janny wel even dat stukje mee wilde fietsen.
De mannen riepen ‘we wachten wel even’ en ik kon bijna lezen wat er in de gedachtenwolkjes boven hun hoofd stond.

Een heerlijke maaltijd in Brasserie Kriebelz in Terwolde, nog een afzakkertje voor het slapen gaan en geen wekker voor de volgende ochtend.
Beide heren hadden bedacht om zondagmorgen nog een stuk te wandelen, de dames vierden rustdag.
Klepperdeklep.
De 24 uren waren nóg niet genoeg… het werden er 25.
Na een overvloedige brunch zwaaiden de gastvrouw en -heer ons uit rond de klok van 1.

De volgende keer dat we elkaar zien is een op zondag eind oktober.
Maar die 24 uur houden we erin.
In de zomer van 2022 organiseren wij ’24 uur met Gerard & Ada’ in Roden en omstreken.
In mijn optiek veeeel leuker dan die van ‘Le Mans’……