Soms lees ik iets wat mij tot tranen toe ontroert.
Deze week was dat een gedicht van Merel Morre.
Sinds ik bij Team290 werk ben ik er nog meer van doordrongen wat Alzheimer en dementie aanrichten in mensenlevens.
Moeders en vaders en tijd die verstrijkt. 
Wat jij nog weet
ik niet
wat ik weet
jij niet meer
hoe kunnen we ook weten
maar als ik in je ogen kijk
dan ben je niets vergeten
daar in je ogen
die dagelijks dwalen
door kastjes van vroeger
gevuld met verhalen
familie, de liefde
in lades van ooit
de deurtjes nog open
ze sluiten nooit
soms bel ik aan en mag ik binnen
jij vindt de woorden
ik de zinnen
wat jij nog weet
ik niet
wat ik weet
jij niet meer
hoe kunnen we ook weten
maar als ik in je ogen stap
dan ben je niet vergeten.
Merel Morre
Pieky
Ha Ada, wat n mooi, ontroerend en herkenbaar gedicht. Dementie blijft moeilijk, vooral wanneer je het ziet bij mensen die je lief hebt. Gefeliciteerd met jullie aankoop, vel plezier hiermee. Je kan los wb kussens haken enzevoort. Moi.