een alternatief voor 'de waan van de dag'

1 augustus: Tijd die verstrijkt.

Soms lees ik iets wat mij tot tranen toe ontroert.
Deze week was dat een gedicht van Merel Morre.
Sinds ik bij Team290 werk ben ik er nog meer van doordrongen wat Alzheimer en dementie aanrichten in mensenlevens.

Moeders en vaders en tijd die verstrijkt.

Wat jij nog weet
ik niet
wat ik weet
jij niet meer
hoe kunnen we ook weten

maar als ik in je ogen kijk
dan ben je niets vergeten

daar in je ogen
die dagelijks dwalen
door kastjes van vroeger
gevuld met verhalen
familie, de liefde
in lades van ooit
de deurtjes nog open
ze sluiten nooit
soms bel ik aan en mag ik binnen
jij vindt de woorden
ik de zinnen

wat jij nog weet
ik niet
wat ik weet
jij niet meer
hoe kunnen we ook weten

maar als ik in je ogen stap
dan ben je niet vergeten.

Merel Morre

Vorige

31 juli: De man die Russisch preut – Anne Doornbos.

Volgende

Ons vakantiehuis in Westerbork.

  1. Pieky

    Ha Ada, wat n mooi, ontroerend en herkenbaar gedicht. Dementie blijft moeilijk, vooral wanneer je het ziet bij mensen die je lief hebt. Gefeliciteerd met jullie aankoop, vel plezier hiermee. Je kan los wb kussens haken enzevoort. Moi.

Laat een antwoord achter aan Pieky Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Type de getallen in cijfers in onderstaand vak * Time limit is exhausted. Please reload the CAPTCHA.

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén