Het klokje had ik wel horen luiden,  maar ik wist niet waar de klepel hing.
Wij leerden vroeger  dat de Biesbosch is ontstaan door de Elisabethvloed in 1421.
Ik dacht: één hele grote overstroming met duizenden doden, een soort zondvloed zeg maar.  In het bezoekerscentrum in de Biesbosch ontdekten we dat dat beeld niet klopt.
Wij bezochten dat bezoekerscentrum op de dag dat wij tijdens onze vakantie bij Dordrecht een dag gingen fietsen in de Biesbosch.

Dordrecht ligt naast de Biesbosch; een voor ons vrij onbekend gebied. In het bovenste gedeelte kun je naast varen ook fietsen en wandelen. Gerard stippelde een route uit vanaf ons vakantieadres,  een rondje Biesbosch. Toen we het eerste pontje bereikt hadden,  stond er al 15 kilometer op de teller. Vervolgens fietsten we door een prachtig natuurgebied.
Water, riet, bomen, moerasachtige plekken en prachtige Nederlandse wolkenluchten.  We hoopten dat we het droog zouden houden,  maar dat lukte niet. (zie afbeelding: rechts komt ‘een schip met zoere appels an’.) Eigenlijk was het helemaal niet de bedoeling dat we naar binnen zouden gaan bij het bezoekerscentrum ‘de Biesbosch’, maar omdat die dikke bui overtrok gingen we toch maar naar binnen voor koffie met een worstenbroodje; we waren per slot van rekening in Brabant.
Toen dat op was regende het nog steeds……toen kochten we ook maar een kaartje voor het museum.
Daar leerde ik hoe het echt zat met die Elisabethvloed en de gevolgen voor de Biesbosch. Dat ga ik hier niet allemaal uitleggen, daarvoor verwijs ik naar een artikel op de website Historiek
Tip van Aaltje: onderaan die pagina vind je een heel interessante video van 20 minuten over de Elisabethvloed. Ze gaan in die video zelfs op zoek naar het verdronken dorp ‘Houweningen’.
Toen wij in Dordrecht vakantie vierden had  de enorme wateroverlast in Limburg nog niet plaatsgevonden; toen we de beelden zagen van de razende Geul en Gulp realiseerden we ons met terugwerkende kracht wat het wassende water kan aanrichten.
Wat een gevecht tegen het water hebben de mensen in het gebied rond de grote rivieren door de eeuwen heen moeten voeren.
Wat een werk is er verzet om het gebied bewoonbaar te houden. Molens, dijken, afwateringssystemen: de Nederlanders bevechten niet alleen de zee, maar ook de grote rivieren.

Terug naar onze fietstocht door de Biesbosch.
Het was nog niet helemaal droog toen we onze fietsen weer opzochten na ons bezoek aan het bezoekerscentrum, maar het weer knapte snel op.
Halverwege de fietstocht stond er weer een pontje op de kaart: van Jacominaplaat naar Lage Zwaluwe.  Het heette het Leeuweveerke.
We moesten een 06-nummer bellen en twintig minuten later kwam er een bootje aanvaren.
Altijd weer een belevenis, met je fiets op zo’n pontje.

Het laatste deel van de tocht  vonden we best spannend: met de fiets over de Moerdijkbrug, waar de A16 overheen loopt.
Rechts van ons het voortrazende verkeer, onder ons het Hollands Diep en voor ons het uitzicht op Europarcs  en ons huisje!
Waar we trouwens nog even niet heengingen: we lieten ons heerlijk verwennen met een dinertje in de Brasserie van het park.

Benieuwd naar de andere delen in deze serie?
Hierbij een link naar deel 1, onderaan dat blog vind je een overzicht van alle tien delen.