Eind juni bracht ik het laatste ‘beugelbezoek’ aan de tandarts.
Dit schreef ik toen: “U krijgt bitje 22 er nu wel opgeklikt, maar de volgende, nr. 23,  zal aangepast zijn aan de trage hoektand.
We halen alle geplande afspraken uit de agenda en bellen u als nr. 23 en de vervolgbeugels er zijn.
Dan maken we een nieuwe afsprakenserie.”
Dat kan een week duren, maar ook drie, werd mij verteld.”

Het werden vier weken; toen de nieuwe bitjes er eindelijk waren had tandarts Martijn vakantie.
Zeven weken heb ik gedaan met bitje nr. 22, dinsdagmiddag 9 augustus had Martijn ‘een gaatje’ in zijn agenda om 13.30 uur.
Als je zo’n aligner beugel draagt, worden er op een paar plekken van je gebit bevestigingsblokjes geplakt/geëtst waar de plastic bitjes worden opgeklikt.
Voor de nieuwe set moesten er weer twee nieuwe blokjes gezet worden en er moest ruimte gemaakt worden tussen de voortanden om de hoektand te kans te geven om daar tussen te groeien.
Vervelende behandeling. Niet pijnlijk, maar je ligt langdurig met je mond open en het bijvijlen en boren is behoorlijk heftig; ik had het gevoel dat ik het tot in mijn hersenen voelde trillen.
Het duurde dus ook even voor ik weer een heldere blik had na de behandeling: ik moest echt even bijkomen met een stoel en een glas water.

Het duurde trouwens ook even voordat de bitjes er goed op zaten: Martijn moest behoorlijk wrikken, duwen en drukken om de bitjes er op te krijgen.
Ik verkeerde in de veronderstelling dat er een nieuw bitje nr. 23 zou zijn, maar het proces moet kennelijk rigoureus anders.
Op het zakje met de bitjes dat ik meekreeg voor over twee weken staat : ‘Aligner upper en lower 2 0f 17.
1 of 17 heb ik dus nu in.
Met iedere setje doe ik twee weken, dus als er 17 zakjes zijn ben ik aan het einde van dit traject 34 weken verder.

Nee hè.

Wat een tegenvaller.
We zitten nu in week 32.
Als ik doortel kom ik op week 14 in 2023, dan zitten we begin april.
Deze blogserie schrijf ik om te laten zien hoe het is om op latere leeftijd een beugel te krijgen in de veronderstelling dat het andere mensen zou overhalen om het ook te doen.
Deze ‘kink’ versterkt niet het positieve beeld dat ik probeer te schetsen; voor mij is het in ieder geval behoorlijk teleurstellend.

Dit blog sluit ik af met de gebruikelijke zinnen, maar aangepast aan de werkelijkheid.
Setje 1 zit er nu opgeklikt, setje 2 kreeg ik mee voor over twee weken.
Nog 34 weken te gaan.

Benieuwd naar het hele orthodontietraject?
Hierbij een link naar deel 1, onderaan dat blog vind je een overzicht van alle gepubliceerde delen.