Zondagmorgen zou ik alleen naar de kerk, want Gerard was wat hoesterig.
Maar hij liep wel mee naar de Brink, “want dan heb ik ook al mooi even een ommetje gemaakt op de vroege morgen.”
Op ons rondje om de Mensinge kwamen we een echtpaar tegen dat we kennen uit de kring ‘Havenstappers’.
De laatste keer dat we elkaar ontmoetten was ze net begonnen aan een behandelingstraject tegen borstkanker, dus we bleven natuurlijk even staan voor een praatje.

Toen het gesprekje voorbij was, moest ik even hard lopen: om één minuut over tien drukte ik de zware klink van de Catharinakerkdeur naar beneden.
De ouderling was al bezig met zijn welkomstwoord, maar ik kon nog wel naar binnen.
Achter de achterste rij langs vond ik nog een plekje tegen de zijmuur.
Het thema van de viering was ‘stilte’.
Wat duidelijk werd: dat de stilte die bedoeld wordt op deze ‘Stilte-zondag’ niet alleen de afwezigheid van geluid is.

Op mijn plekje tegen de muur aan zat ik achter een stenen zuil; toen voorganger Walter Meijles de preekstoel opging zag ik hem niet meer, dus ik ging twee stoelen verderop zitten
Maar toen zag ik hem nog niet……
Hij was op de bodem van de kansel gaan zitten en hield vanuit die positie zijn preek.
Het was ‘de stilte’ die het woord nam.
De stem van de stilte vroeg om ruimte in onszelf: maak jezelf leeg, laat wegvloeien alle lawaai, zelfhandhaving, geldingsdrang, zelfzucht en eigen belang.
De stem van de stilte is sprekender dan onze woorden en laat je nadenken over de weg die voor je ligt en over de vraag waar je je aandacht aan besteedt.
Benieuwd naar het hele verhaal? Luister/kijk dan deze viering terug via Kerkomroep op het YouTubekanaal van onze PKN-gemeente.

Na de overdenking vertelde de predikant iets over het mooie bloemstuk dat speciaal voor deze viering was gemaakt.
Wat hij zelf niet door had, was dat hij precies voor de camera ging staan, zodat de mensen thuis het bloemstuk dat hij zo mooi beschreef niet konden zien.
Dat vind ik dan stiekem heel grappig, maar dat wordt natuurlijk niet zo beleefd door de mensen die hun best hebben gedaan op dat bloemstuk.
Daarom zet ik vandaag op dit blog ‘het stilte-bloemstuk’ in de etalage.
Dit is de uitleg die ik er bij kreeg van Dea.

Ik heb op verzoek een bloemstuk gemaakt voor de stiltezondag.
Dit bloemstuk is geïnspireerd op de grijze stilte van het najaar ( de mist van afgelopen week)

eventueel kun je bij dit stuk mediteren/ nadenken over je eigen leven.
Wat is er gebeurd? Wat heb je gedaan?
Verwerkt zijn:
Klimop: Gods trouw
Judaspenning: verraad
Dennenappels/ pompoen: de oogst van je leven
Riet: doorgang waar geen doorgang lijkt
Stuk schors: beschermende muur
Salvia: zuivering.
De structuur van raffia: houvast aan elkaar
Zuiderwindlelie: waar zijn je ogen op gericht.

Als je op de foto klikt, komt hij wat groter in beeld, dan zie je ook verschillende bloemen en materialen die gebruikt zijn.