De letters EPD in de titel van dit blog staan voor Electronisch Patiënten Dossier.
Toen ik in 2008 bij Lentis kwam werken, was er in het najaar voor alle medewerkers gebak bij de koffie, want: we gingen werken met het EPD.
Daarvóór bestond een cliëntendossier uit een kartonnen map met papieren: inschrijfformulier, informatieformulieren, informatie van andere zorgverleners, je kent het wel.
De bedoeling was dat we een administratie zonder papier zouden krijgen, maar dat is niet het geworden, tenminste niet bij de afdeling waar ik op het secretariaat zit.
Begin 2021 kwam ik op dat secretariaat te werken, daarvoor had ik nog nooit met het EPD gewerkt; als managementassistent had ik geen taken in de cliëntenadministratie.
Het heeft even geduurd, maar na twee jaar was ik helemaal thuis in het systeem en kon ik alles blindelings vinden.

2 januari 2023 stond al maanden roodomrand op onze agenda’s: dan gaan we werken met een nieuw EPD: ‘ONS’ van Nedab.
Niemand van ons keek daar echt naar uit.
We deden on-line cursussen, lieten ons voorlichten, bereidden ons voor, maar lieten het verder vooral op ons afkomen.
Aan het eind van 2022 wensten we elkaar een goede jaarwisseling en iemand grapte: “Tot volgend jaar, tot ONS!”

Aaltje was de klos: mijn eerste werkdag viel op maandag 2 januari.
Het oude dossier ‘Mijn Quarant’ is nog wel in te zien, maar je kunt er niet meer in registreren.
Alle informatie zou vanaf vrijdag 30 december overgezet worden in ONS en op maandag 2 januari gingen we allemaal werken met het nieuwe EPD.
Daar keek ik nou helemaal niet naar uit; van nature ben ik gehecht aan orde en structuur, daar is in de eerste dagen met zo’n nieuwe EPD natuurlijk geen sprake van.

Gistermorgen was ik al heel vroeg op kantoor; bracht eerst de dorre kerstboom maar eens naar beneden met de lift en startte de computer op.
Hoe ziet het er uit?
Mijn Quarant was een app, ONS is een website, dat is al een heel groot verschil.
Een app staat onder in je beeldscherm, een website heeft een tabblad bovenin je scherm.
Ik zal je niet vermoeien met veel details, maar het was veel en het was gedoe.
Maar ik ben gelukkig niet alleen: samen met mijn collega-secretaresses zetten we de schouders er  onder.
We deelden wat we ontdekten met elkaar.
De één wist al snel hoe je een administratieve notitie moet maken, een ander zocht uit hoe het zat met het toevoegen van documenten en wat we niet wisten zochten we op: op ieder bureau ligt een handleiding ONS.

Drie keer moest ik ONS opnieuw opstarten, omdat ik het tabblad had weggeklikt bovenin het beeldscherm.
Eén van onze casemanagers heeft al eerder gewerkt met het systeem en stond ons bij met raad en daad.
En verder……. moet het gewoon even zijn tijd hebben, het went wel en men zegt dat dit systeem handiger en beter is dan het vorige.

Het zal.
Aaltje lag maandag 2 januari om 22.00 uur al in bed en droomde van schermen, tabbladen en cliëntnummers.
‘Waar staat dat nummer dan…..”