18 januari: Dood vogeltje.

Gistermorgen zat ik in onze woonkeuken met een kop thee een sudoku te maken.
Achter mij hoorde ik een klein bonsje, alsof iemand iets liet vallen.
Ik keek achterom maar zag niemand bij ons achter het huis.
Iets bij de buren zeker.
Toen ik even later mijn schoenen aan deed om naar de winkel te gaan zag ik naast één van de buitenstoelen een dood vogeltje liggen.
Ach gossie.
Het was kennelijk met een rotgang tegen onze schuifpui aangevlogen en had de crash niet overleefd.
Wat moet je er mee?
Aan iemand anders geven is geen optie; iemand blij maken met een dood vogeltje is geen positief spreekwoord.

Uit de schuur haalde ik werkhandschoenen en een schop; ik ging het diertje begraven in de buurt van Frits.
Toen ik het oppakte verbaasde ik me over het gewicht, zo’n vogeltje weegt bijna niks.
Als mensen krijgen wij zo’n vogeltje nooit van dichtbij te zien.
Ik legde het beestje op zijn zij en maakte een foto.
Wat mooi eigenlijk.
Die zachte veertjes.
Pootjes opgetrokken.
Bekje dicht.
En wat een mooie kleuren.
Wat zou het voor vogeltje zijn… het is geen mus, maar ook geen koolmees.

Ik stuurde een foto naar Gerard die er met zijn collega’s al snel uit was.
Het was een putter.
Had ik nog nooit gezien!
Maar wat weet ik ook van vogels; ik zeg ‘roofvogel’ tegen buizerds, sperwers, valken en haviken.
Toen ik zocht op ‘putter’ kwam ik bij de website van de Vogelbescherming uit: hierbij een link.
Als je even naar beneden scrolt vind je foto’s, veel informatie én een video van een putter.
Op die website zag ik ook dat binnenkort weer de Nationale Tuinvogeltelling is, in het weekend van 27, 28 en 29 januari.
Hier lees je daar meer over.

Wij gaan ook weer meedoen.
Wij hebben vaak alleen maar merels, mussen en koolmezen en soms een roodborstje.
En dan héb je een keer een putter in je tuin………