een alternatief voor 'de waan van de dag'

22 mei: Bij ons in de tuin.

Af en toe kwamen op deze website verhalen voorbij van Frits, de kat van Carlijn en Wim.
Sinds 2019 woonde hij, naar volle tevredenheid van beide kanten, bij hen.
Afgelopen vrijdag ging het ineens heel slecht met Frits, hij had ernstige blaasproblemen.
Ze hebben er voor gekozen om hem te laten inslapen, maar hebben hem eerst nog een dag bij zich gehouden.
Nog even verwend, gekoesterd en gekriebeld, maar op het laatst wilde hij zelfs dat niet meer.
Toen Carlijn huilend opbelde om te vertellen dat ze Frits gingen verliezen vroeg ze of hij bij ons in de tuin begraven mocht worden.
Tuurlijk.
Daar liggen ook de cavia’s van vroeger (Frouwke, Pukkie en Alegro), de ratjes Amy en Lientje en miss Pickle Snitch Mc Nibbels, de hamster van Frea en Jon.

Je kunt zelf niks met katten hebben en toch samen met je kind erg verdrietig zijn om het verlies van hun kat.
Zaterdagmiddag kwamen ze met Frits in zijn mandje bij ons.  Hij lag er vredig bij; ze hadden wat gipskruid om hem heen gedrapeerd.
Carlijn vertelde dat het laatste spuitje niet eens nodig was geweest, na het roesje van de verdoving had het hartje al niet meer geklopt.
Frits ligt begraven tussen de perenboom en de appelboom. Carlijn had zijn naam in een klein, houten schijfje gebeiteld, dat ligt nu tussen wat steentjes in de zwarte aarde.

Ze zagen er tegenop om weer naar huis te gaan.
Het zal in het begin leeg zijn zonder de altijd aanwezige kat.  “Ontbijt zonder Frits! Ik kan het me gewoon niet voorstellen…”
Goed om zo afscheid te nemen van een geliefd huisdier.
Ze hadden Wims vader gevraagd om een mooie foto van Frits voor hen te printen, die krijgt een mooi plaatsje  in hun huis.
De tijd zal het gemis verminderen; Frits wordt een mooie,  gezamenlijke herinnering.

Hieronder vier links naar verhalen over Frits die eerder op deze website te lezen waren:
We maken kennis met Frits, een blog uit 2019.
Een link naar het blog ‘Kater’ ook uit 2019. Daarop vind je een leuk filmpje van Frits, verstopt in een keukenkastje.
Carlijn en Frea schreven in 2021 een duoblog over hun katten onder de titel ‘Frits, Sam & Tobi’
In de zomer van 2021 aasde Frits op de jonge bonenplantjes van Carlijn. Een blog onder de titel ‘Probeem, maatregelen,,,,,schaakmat uit 2021.

Vorige

21 mei: De schone zussen en de leesbril.

Volgende

23 mei: Iedereen heeft wat.

  1. Rebecca

    Sterkte met het overlijden van Frits. Ik lees met veel plezier elke dag uw blogs.

    Gr uut Almelo

    Rebecca de jongeburcht

  2. Willem

    Dit zou het verhaal van mijn eigen dochter kunnen zijn. Zij had we liswaar nooit kastten, maar van heel klein kind af aan al cavia’s. En die gingen ook na verloop b
    van tijd dood. Intens verdrietig kon ze er om zijn en er werd altijd een heel begrafenisritueel opgetuigd. Ook in mijn tuin liggen er een aantal cavia’s begraven, vaak in een mooi versierd kartonnen doosje op een bedje van hooi en soms met nog een tekeningetje erbij. Zij heeft altijd via tekeningen/tekeningetjes en knutselwerkjes veel verdriet verwerkt. En soms waren dat echt aangrijpend mooie kunstwerkjes. ‘k Heb nog altijd een kopie van de tekening die ze gemaakt heeft toen haar oma, mijn schoonmoeder, overleden was.
    Als het diertje eenmaal begraven was, dan was het meestal ook helemaal voorbij en kon ze overgaan tot de normale orde van de dag.
    Wat mij achteraf wel verbaasd heeft is dat al haar cavia’s ‘Poet’ heetten. Ook al ze er meer had; ze heetten allemaal “Poet” Als driejarige peuter had ze besloten dat cavia’s zo heetten en het heeft wel tot haar 15e geduurd eer er een cavia kwam met een andere naam; Kuif. En rond haar twintigste waren de cavia’s vervangen door (laboratorium?)ratjes. Ook leuke dieren, maar als boerenzoon had ik er helemaal niks mee. Met haar cavia’s overigens ook weinig, maar ik heb sowieso weing met dieren. Van mijn vader heb ik geleerd dat ze van je afhankelijk zijn en er daarom goed voor moet zorgen, maar uit mezelf zal ik geen huisdier aanschaffen.
    En wat mij de laatste twintig jaar behoorlijk begint tegen te staan is dat huisdieren opgezadeld worden met een hele hoop menselijke eigenschappen die ze helemaal niet hebben en daardoor bij wijze van spreken doodgeknuffeld worden, met alle ‘dierenliefde’ die het baasje/bazinnetje in zich heeft.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Type de getallen in cijfers in onderstaand vak * Time limit is exhausted. Please reload the CAPTCHA.

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén