24 maart: Die Uhr.

Zomaar een zondagmorgen begin dit jaar; ik zit aan mijn kopje thee en luister naar ‘De Sandwich’ van Jacques Klöters.
Hij draait het lied ‘Damals wollte ich erwachsen sein” van Udo Jürgens, dat wij goed kennen als ‘Foto van vroeger’ van Rob de Nijs.
In 2018 schreef ik over dit lied in die twee versies al eens een blog: hierbij een link. 
Mooiste zin uit de Duitse versie vond ik toen: ‘Von den Träumen sind mir nur die Schranken geblieben’; van die dromen zijn alleen de kasten overgebleven….

Ik volgde de tekst en zong in mijn hoofd de Nederlandse tekst van De Nijs mee.
Die wordt in de vertaling eigenlijk één op één overgenomen, maar die morgen in januari hoorde ik een zin die anders vertaald was.

Die Uhr an der Wand hing für mich da zur Zierde
Ich ahnte nicht, dass sie einmal so wichtig sein würde

Vertaald met:
de klok aan de muur hing daar puur voor het mooie,
ik had alle tijd in de buurt rond te schooien.

Hé. Dat is anders.
Jürgens zingt: ik vermoedde niet dat ze eenmaal zo belangrijk zijn zou.
Die klok bedoelt ie.

Als klein kind zie je een klok als een mooi ding aan de muur.
Als je ouder wordt leer je dat de klok belangrijk is.
De klok regeert onze maatschappij.
Ik weet nog dat ik zo genoot van de schoolvakanties van de kinderen, omdat je dan niet ’s morgens hoefde te beginnen aan ‘de race tegen de klok’.

Ik zat nog aan mijn ochtend-sudoku, toen Gerard mij maande om aanstalten te gaan maken.
“Kerk begint om 10.00 uur, ik wil er om 09.45 uur zijn.”
O ja.
Ik zette de radio uit en trok mijn jas aan.
En bedacht: mooi onderwerp voor een blog.
Speciaal bewaard voor het weekend waarin we ‘die Uhr’ weer een uur vooruitzetten……

Voor de liefhebbers hierbij een link naar Foto van vroeger >>> en één naar Damals wollt’ich erwachsen sein >>>.
Benieuwd naar de teksten? Hierbij een link Foto van vroeger naar een PDF met de Duitse en de Nederlandse tekst naast elkaar.