Een druk weekend maakte dat we er zondagmorgen voor kozen om niet naar de kerk te gaan.
Toen ik beneden kwam zat Gerard al te luisteren naar de viering vanuit de Catharinakerk: ik kreeg er flarden van mee, maar ging ondertussen ook douchen en opruimen.
Ik had me voorgenomen om een andere dienst te bekijken: de afscheidsbijeenkomst van René Aalfs, hij overleed de vrijdag voor Pinksteren.
Op de dag van de plechtigheid kon ik niet aanwezig zijn, want ik moest die middag werken: ik verving mijn collega die die middag ging trouwen op het stadhuis in Groningen.

René was de man van Enny Aalfs die ik ken van de kerk: ze zingt graag mee in het ‘Af&Toe-koor’.
Het is bevreemdend om zo’n viering achteraf te beleven, maar het is wel fijn dat we tegenwoordig gebruik kunnen maken van de moderne technieken die ‘aanwezigheid zonder er bij te zijn’ mogelijk maken.

Een fijn huwelijk, een liefdevolle band met de kinderen en stapelgek met de kleinkinderen: dat is wat ik er uit haalde.
Dat was ook al duidelijk geworden in het blog dat Enny schreef als ‘Lezer van de maand’ in september 2022, hierbij een link naar haar verhaal.
‘De liefde’ stond centraal die middag en er werd in grote dankbaarheid teruggekeken op een vol en rijk leven, waarin veel gezorgd én gedeeld was. Een vrolijke, loyale man die volgens zijn kinderen, nooit helemaal volwassen was geworden. Een avontuurlijke huismus.
Toen de kinderen vertelden dat hun vader altijd druk was met hout verzamelen deed me dat denken aan het lied van Daniël Lohues ‘Holt veur op ’t vuur’ en dat was nou precies het lied dat na de toespraak van de kinderen gedraaid werd.

Ontroerend was het dat in de gebeden aandacht werd gevraagd voor Louisa, de vriendin van Enny, die eind vorige week werd opgenomen in het ziekenhuis; haar toestand is zorgelijk. Louisa zingt ook graag ‘Af&Toe’ mee en is sopraan én bibliothecaris van onze cantorij; zaterdag had ik nog een kaartje voor haar op de bus gedaan. Zo grijpt alles in elkaar en is alles met iedereen verbonden; vooral op het kerkelijk erf wordt dat soms even duidelijk.

René zal erg gemist worden door zijn gezin.
Wat maar even weer helder is na zo’n viering, is het antwoord op de vraag: “Wat is belangrijk in het leven?”
Niet je status, niet je bezit, maar wat je hebt betekend voor de ander.
Je inzet voor en betrokkenheid bij de mensen om je heen: daarmee ben je anderen tot zegen, daarin vind je ook je eigen geluk.

Ook even luisteren naar het lied over het hout van Daniël Lohues?
Hierbij een link naar dat nummer.